Weak Meets The Strong

Mikaila's POV "Bye," I said my goodbye's to my friends. Nasa bar ako at madaling araw na I feel tipsy, sanay na ako sa alak kaya hindi ako nalalasing. Paglabas ko ng bar, agad na pumasok ako sa kotse ko and I drive home. Pagkapasok ko ng kotse sa gate namin lumabas na ako at pumasok sa bahay. "MIKAILA DILREAL!" napapikit naman ako ng madiin ng marinig ko ang boses ng magaling kong ama. I stop and face him and his with my mom. "yes?" I look at him sleepyly. "DIBA SINABI KO SAYO NA! MAGTINO KA NA! WAG KA NG UMINOM!! ALAM MO BINIBIGYAN MO KAMI NG PROBLEMA NG MOMMY MO! PURO NA LANG PAG-ALALA! WALA KA NG GINAWA KUNDI ISIPIN ANG SARILI MO! NAGHIHIRAP KAMING MAGTRABAHO PARA SAYO! SANA NAMAN ISIPIN MO DIN KUNG ANONG HIRAP ANG PINAGDADAANAN NAMIN!! DAHIL HINDI SA LAHAT NG PANAHON NANDITO KAMI SA TABI M--" "OO NA! AKO NA PALAGI! AKO NA PALAGING MALI! YUN NAMAN talaga diba? Wala naman kayong ibang nakita kundi mga KAPALPAKAN ko sa buhay! Kesyo ako si Mikaila na palpak,ako si Mikaila na walang ginawa sa buhay kundi puro mali! SANA HINDI NA LANG AKO PINANGANAK!! KONG ITONG BUHAY NAMAN PALA ANG KAMUMULATAN KO!! DAHIL SA NATATANDAAN KO! KAYO ANG PROBLEMA DITO! KAYO dahil ni isang beses hindi ko naramdaman na nandito kayo sa tabi ko!" umiiyak na sabi ko habang dinusuro sila at tahimik lang silang dalawang nakikinig. "HINDI KO NAMAN HINILING NA MAGPAYAMAN KAYO!! ANG HILING KO LANG NAMAN MAGKA-ORAS KAYO SAKIN! DAHIL BENTE SINGKO NA AKO hindi ko parin ramdam na may MAGULANG AKO!!" at umakyat na ako para pumasok sa kwarto ko sabay talukbong ng unan, at umiyak ng sobra. Wag nila akong sisihin na nagkaganito ako! Dahil sa araw-araw na nandito ako sa pamamahay nato, wala ni presensya nila ang naramdaman ko! Ni tanungin ako kong ' kamusta ka na anak?' okey ka lang ba'. Ni isa din sa tanong nayon wala akong narinig! Pariho lang silang dalawa! Magsama sila! Kahit ganito ako, tinapos ko ang pag aaral ko, tinapos ko kahit alam kong wala silang pakialam! Basta nabibigay nila ang gusto at kailangan ko! AKALA NILA NABIBIGAY NILA PERO HINDI!! Wala naman akong ibang gusto O kailangan kundi sila!! Ginagawa ko ang mga bagay na ayaw nilang ginagawa ko para mapansin nila ako! Dahil sa oras na gumawa ako ng mali, alam kong to the rescue ang mga bibig nila sa mga pagsigaw sakin! Punong puno narin ako sa mga bunganga nila! Lahat na lang mali ko! Ako! AKO AKO! AKO NA LANG PALAGI! Panahon na siguro para umalis na ako poder nila, tingin ko hindi naman nila talaga ako kailangan! THEY ARE THE WORST PARENTS I'VE EVER KNOWN!! I stand up and pack my important things! Tss. Kaya ko namang buhayin ang sarili ko, at sigurado naman akong hindi nila ako hahanapin! Buti na lang they let me get what course really I wanted. And it's HRM. Ngayon nag ta-trabaho ako sa isang resaurant bilang chef. Matapos kong madala ang importante kung gamit lumabas na ako ng kwarto at nagmamadaling lumabas ng bahay, gladly wala na sila sa sala! Pinasok ko sa likod ng kotse ang gamit ko at pinaandar na! I don't care if they heared me leaving! Para namang pipigilan nila ako! Habang nagmamaneho bigla naman akong napatapak sa brake ng may kotsing muntik na akong mabangga at buti na lang huminto siya. Agad na bumaba ako at pinalo ang kotse niya. "HOY SIRAULO! BULAG KA BA HA! KITA MO NAMANG NAUNA AKO DIBA! LUMABAS KANG GAGO KA!" pinagsisisipa ko ang kotse niya dahil hindi pa siya lumalabas, kalaunan bumukas ang pinto ng kotse at lumabas ang matangkad na lalaki at tinignan ako. "Miss, For your information, I should be yelling at you because you nearly bump my car,.. Your over speeding!" he said. Sinamaan ko siya ng tingin. " Excuse me mamang englisiro! Ikaw ang over speeding, one twenty lang ang takb---" "That's the problem miss, one twenty ang takbo mo samantalang singkwenta lang sakin! Now tell me who's over speeding?" nakangising sabi niya. Gwapo pa naman sana ang ipokrito lang! Bwesit! "Well sir! Whatever!" at tumalikod na ako sabay sakay ng kotse ko, bigla naman siyang kumatok sa window ko kaya I open it slightly. Buti na lang walang traffic dahil it's already one o'clock for pete's sake! "Miss, I'm sorry kahit hindi ako ang may kasalanan but still you have to say sorry to me.." nakangising sabi niya. Ang sarap upakan ng bwesit nato! "manigas ka.." nanggagalaiti king sabi at pinaharorot na ang kotse. Nakita ko sa side mirror na pailing iling siya. Bwesit! Nag decide akong sa isang hotel muna magpalipas at bukas pagkatapos ng trabaho ko mag hahanap ako ng marerentahan. Pumasok na ako sa hotel at pasalampak na humiga sa kama! Malas na buhay! Malas ako! Malas na malas dahil sila pa ang naging magulang ko! Sumbat sila ng sumbat sakin hindi naman nila alam kong anong ginagawa nila! They made me like this!