“คุณไม่น่าทำอย่างนี้เลยนะคะ” เอริกากล่าวด้วยความรู้สึกผิด
“ผมตัดสินใจแล้ว ไว้ให้คุณแม่ใจเย็นกว่านี้ แล้วผมค่อยเข้าไปขอโทษท่านอีกที” เสียงของชายหนุ่มพยายามข่มความกังวลไว้ แต่มันก็ไม่สามารถปกปิดไว้ได้ ซึ่งหญิงสาวสัมผัสมันได้
“ฉันไปจากที่นี่ได้นะคะ ฉันจะไม่ขัดขวางคุณกับลูก คุณสามารถไปหาลูกได้ตลอดเวลา แต่อย่าทะเลาะกับแม่ของคุณเพราะผู้หญิงอย่างฉันเลยค่ะ” เอริกากล่าวด้วยความรู้สึกผิด คนที่สมควรเดินไปจากเขาคือเธอ ไม่ใช่มารดาของเขา
“อย่าพูดแบบนั้น สิ่งที่คุณแม่ทำมันไม่มีเหตุผล ลูกของเราไม่ได้ผิดอะไร หากว่าท่านยังวัดคุณค่าของคนด้วยเงินที่เขามี บางครั้งท่านก็ควรจะได้บทเรียนกับเรื่องนี้บ้าง” ดลธีกล่าวอย่างมีเหตุผล
“แต่ฉันก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี” สีหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยความกังวลอย่างปิดไม่มิด
“ถ้ารู้สึกไม่ดี รู้สึกผิดก็ดูแลผม ดูแลหัวใจผมสิ” แม้ว่าความรู้สึกจะเจ็บปวดเช่นใด แต่เขาก็ยังมีอารมณ์เย้าห
