โซ่เสน่หาพันธนาการหัวใจ

พ่อของลูก...2

“ค่ะ” เมื่อเธอโดนหลายสายตามองเช่นนั้น หญิงสาวก็ไม่อยากจะเป็นขี้ปากไปมากกว่านี้แล้ว เธอจึงขึ้นรถของชายหนุ่ม แม้ว่าจะไม่พอใจเท่าใดก็ตาม

ทันทีที่หญิงสาวขึ้นรถไป รถของชายหนุ่มก็เคลื่อนออกไปทันที เพียงไม่นานทุกคนที่กำลังมองตามก็ละความสนใจจากเรื่องนี้ แต่เชื่อได้ว่าพรุ่งนี้มันน่าจะเป็นหัวข้อสนทนาของทุกคน

“คุณมีอะไรจะคุยกับฉัน” เอริกาเอ่ยถามเสียงห้วน

“เรื่องลูกของเรา” ดลธีเอ่ยออกมาอย่างสบายๆ ซึ่งคำว่าลูกของเราทำให้เอริกาต้องหันไปมองด้วยความแปลกใจ เขามั่นใจได้อย่างไรว่าลูกในท้องของเธอเป็นลูกของเขา ทั้งที่เธอและเขาก็ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน เพียงแค่ผ่านค่ำคืนที่เร้าร้อนมาด้วยกันหนึ่งคืนเท่านั้น

“คุณมั่นใจได้ยังไงว่าลูกในท้องของฉันเป็นลูกคุณ” เอริกาเอ่ยถามจริงจัง

“ผมเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเองมั้ง” ดลธีทำท่าทางพูดจริงพูดเล่น อย่างที่หญิงสาวอ่านเขาไม่ออกจริงๆ

“ฉันขอพูดอีกครั้ง เพื่อให้คุณเข้าใจนะคะ ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบ หรือสงสารฉันหรอกค่ะ คุณก็อยู่ในที่ของคุณ อยู่เหมือนกับว่าคุณไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน” เอริกากล่าวจริงจัง

“ผมคงทำอย่างนั้นไม่ได้ ผมคงปล่อยให้ลูกของผมเกิดมาโดยไม่มีพ่อไม่ได้” ดลธีก็ตอบกลับจริงจังเช่นกัน

“คุณจะเอาห่วงมาคล้องคอทำไม ในเมื่อหลายๆ คนแสวงหาอิสระ แต่คุณกลับแสวงหาห่วงมาคล้องคอ” เอริกากล่าวด้วยความไม่เข้าใจ

“ถ้าวันนี้ผมไม่รู้เรื่องที่คุณท้อง ผมอาจจะยังใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้ แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว ผมไม่สามารถปล่อยให้คุณเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวได้จริงๆ” ดลธีกล่าวสิ่งที่อยู่ก้นบึ้งของหัวใจ เขาคงไม่มีความสุขไปอีกตลอดชีวิต ถ้าเขาปล่อยให้ผู้หญิงบอบบางอย่างเอริกาต้องอุ้มท้องเพียงลำพัง เพราะเขาก็ผิดที่ไม่รู้จักหักห้ามใจ ถ้าวันนั้นเขารู้จักยับยั้งชั่งใจสักนิด เรื่องระหว่างเขากับเธอคงไม่เกิดเรื่องราวบานปลายขนาดนี้ เพราะฉะนั้นเขาจะไม่มีทางปล่อยเธอเผชิญปัญหาเพียงลำพัง

“ทำไมคุณต้องเป็นคนดีขนาดนี้” เอริกาไม่ได้ประชด เพียงแต่เธอไม่เข้าใจ ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเขาคงพร้อมที่จะชิ่งหนีเธอเต็มที่

“ผมไม่ใช่คนดีอะไรหรอก ผมแค่ทำในสิ่งที่มันถูกต้องก็แค่นั้นเอง ต่อไปนี้คุณต้องย้ายไปอยู่ที่คอนโดของผม ผมจะได้ดูแลคุณได้ และคุณก็ต้องกลับไปฝากครรภ์กับผม ไม่มีข้อโย้งใดๆ ทั้งสิ้น” ดลธีกล่าวอย่างเผด็จการ

“ไม่ล่ะ ทำไมฉันต้องไป ในเมื่อฉันก็มีหอพักของฉันอยู่แล้ว” เอริกาทำท่าทางจะไม่ยอม

“ถ้าคุณไม่ไป เรื่องที่คุณท้อง ข่าวมันจะไปถึงหูพ่อแม่ของคุณในอีกเร็ววัน” ดลธีขู่หญิงสาวทันที เพราะรู้มาว่าบิดามารดาของเธอเป็นคนหัวโบราณ และเกลียดการท้องก่อนแต่งที่สุด ดังนั้นเธอจึงยังไม่กล้าบอกบิดามารดาเรื่องที่เธอกำลังตั้งครรภ์

“ก็บอกไปสิ” เอริกาทำใจดีสู้เสื้อ แม้ว่าจะหวั่นใจเท่าใด

“โอเค เดี๋ยวผมจัดให้” ดลธีทำท่าทางจะหยิบมือถือโทรหาบิดามารดาของหญิงสาว ซึ่งเมื่อเขาหันหน้าจอให้ดู เธอก็รู้ว่ามันคือเบอร์บิดาของเธอจริงๆ

“ฉันยอมแล้ว ฉันยอมคุณทุกอย่างแล้ว” เอริการีบบอกเขาทันทีที่เห็นเบอร์ เธอยอมแล้ว ขอแค่เธอได้มีเวลาทำใจ ก่อนที่อาจจะโดนตัดขาดจากบิดามารดาของเธอ เมื่อชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นเขาก็ยกยิ้มด้วยความพอใจ ก่อนที่จะพาเธอไปที่หอพักของเธอ เพื่อเก็บของใช้ส่วนตัวและไปพักอยู่ที่คอนโดของเขา ให้เขาได้ดูแลเธอและลูกอย่างเต็มที่ ตามที่ใจของเขาต้องการ