“ไม่ได้หรอก คุณจะต้องผ่านมันไปให้ได้ ไม่อย่างนั้นคุณคงต้องทรมานมากกว่านี้” ดลธีมองออกทันที เมื่อรู้ว่าหญิงสาวยังบริสุทธิ์อยู่ เธอคงจะโดนอย่างที่เขาคิดอย่างแน่นอน
“ฉันเจ็บ ปล่อยฉันไปเถอะ” เอริกาเอ่ยออกมาเสียงกร้าว แต่ชายหนุ่มไม่ยอมแต่อย่างใด เขายังคงพาเธอเดินหน้าต่อไป เพราะตอนนี้เขาก็ไม่สามารถห้ามตนเองหรือหยุดมันได้แล้ว
ในคราแรกหญิงสาวยังคงดิ้นผลักไสชายหนุ่ม แต่ด้วยการเล้าโลมที่ช่ำชองเหลือเกินของเขา ทำให้หญิงสาวหลงใหลไปกับสัมผัสนั้น จนยอมให้ชายหนุ่มได้เข้าไปสำรวจภายในช่องทางรักสีสด และเมื่อความใหญ่โต เข้าไปในช่องทางรักสีสด เขาก็ค่อยๆ ขยับเข้าออกช้าๆ
หญิงสาวรู้สึกเจ็บเหลือเกิน แต่ที่น่าแปลกคือความเจ็บนั้น มันกลับมีความรู้สึกปลดปล่อยบางอย่างที่อยู่ในตัวเธอเข้ามาแทนที่ ความรู้สึกของเอริกาค่อยๆ เปลี่ยนไปตามจังหวะการขยับกายของชายหนุ่ม จนกระทั่งจังหวะนั้นเริ่มรัวและเร็ว มันทำให้ความรู้สึกเสียวซ่านแบบที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนได้เข้ามาเกาะกุมร่างกายของเธอ
เอริกาล่องลอยไปยังดินแดนที่เต็มไปความหฤหรรษ์ ที่เธอไม่เคยรู้จักมันมาก่อน เพลงรักยังโหมกระหน่ำอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่ทุกอย่างจะจบลง เมื่อทั้งสองจูงมือกันดำดิ่งไปยังจุดหมายปลายทางที่ปรารถนา ลาวารักสีขาวขุ่นพวยพุ่งเข้าไปในช่องทางรักสีสดของหญิงสาว ในขณะที่น้ำหวานเหนียวใสก็ไหลปนกับเลือดสีสดออกมาผสมโรงด้วยเช่นกัน
แต่ว่าความปรารถนาจากสารบางอย่างมันไม่ได้หมดไปแค่นั้น เพียงไม่นานความต้องการของหญิงสาวก็เกิดขึ้นอีก ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้ขัดแต่อย่างใด เพราะเขาก็ต้องการเธอไม่ต่างกัน เพลงรักจึงโหมกระหน่ำอย่างต่อเนื่องจวบจนเวลาของวันใหม่