น่านฟ้า....
"น่านเลิกเล่นมือถือไฟเขียวแล้ว"
"อ่อ ครับๆ "
ผมรีบวางมือถือลงทันทีเมื่อพี่น้ำหวานเรียกแม้จะยังไม่อยากที่จะวางก็เถอะ ผมกำลังดูรูปที่แม่ของผมส่งมาให้ดูเป็นรูปของเด็กตัวน้อยๆ สองคนนั่นก็คือรูปของลูกแฝดของพาฝันกับไอ้ภูผา คือผมไม่รู้ว่าแม่จะส่งมาทำไมเยอะแยะเกือบยี่สิบกว่ารูปแต่ผมก็เลื่อนดูทุกรูปนะเด็กทั้งสองคนตัวขาวมากทั้งที่พ่อกับแม่ก็ไม่ได้ขาวขนาดนั้น หรือว่าเด็กแรกเกิดจะตัวขาวแบบนี้กันทุกคนซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกเพราะไม่เคยสนใจเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ในขณะที่ผมกำลังขับรถเสียงไลน์ก็ดังขึ้นมารัวๆ ผมคิดว่าน่าจะเป็นแม่ผมนั่นแล่ะคงส่งรูปของเด็กๆ มาให้ผมดูอีก พอผมก้มหน้าลงไปมองตรงหน้าจอมือถือก็เห็นเป็นไลน์ของแม่ที่ส่งรูปมาให้คือไม่รู้จะส่งมาอะไรกันนักกันหนากับรูปเด็กแฝดสองคนนี้เพราะปกติผมก็ไม่ได้รักเด็กยิ่งเป็นเด็กแรกเกิดนี่ผมไม่อินเลยนะเพราะนึกภาพเด็กตัวเล็กๆ ที่ร้องไห้แหกปากโวยวายทั้งวั
