ผู้เป็นพ่อมองลอดแว่นสายตา เมื่อเห็นลูกสาว เดินเข้ามาในบ้านช่วงกลางดึก ใบหน้าสวยหวานยิ้มระรื่น อย่างมีความสุข เกินเรื่องเกินราว
"หวานใจ "
"ขา "
ลูกสาวขานรับ แล้วเดินไปนั่งข้างพ่อ กอดแขนแด๊ดดี๊อย่างอ้อนๆ แล้วมองใบหน้าหล่อเหลาของชายวัยห้าสิบกว่าปี ก่อนจะหยอดยาหอม
"แดดดี๊ทำไม ยิ่งอายุมากยิ่งหล่อคะ "
"ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี กลับดึก "
เพราะต้องปราม ต้องดุ ทำให้ต้องจู่โจมก่อน ไม่อย่างนั้น คงโดนอ้อนก่อนจะได้ดุ
"หวานใจบอกกว่าจะกลับไม่เกินสี่ทุ่ม นี่สามทุ่มห้าสิบ หวานใจถึงบ้านแล้วนะคะ "
เจ้าตัวบอก แล้วชูนาฬิกาข้อมือของตัวเองขึ้นมา แล้วสายตาของหมอ ก็เหลือบไปเห็น
รอยจูบสีชมพู ที่ข้อมือขาวๆ ของลูกสาว ที่ทำเอาพ่อ พูดไม่ออก
ลูกสาวที่ไม่ทันจะรู้เรื่องอะไร ขยับเข้าไป แล้วซบไหล่พ่อ
"หวานใจไปหาอาเปรมมา หวานใจก็บอกตรงๆ แล้วอาเปรม ก็ไม่ได้เกเรอะไรกับหวานใจด้วย แค่กินข้าว ดูหนัง รดน้ำต้นไม้ ด้
