ม่านชิงเดินตรงไปหาเพื่อนสนิททันที เธอเผยยิ้มแสดงความเป็นมิตร ทำอย่างกับในใจไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไรทั้งคู่เลย
“นี่พึ่งหัวค่ำเองนะ เธอหิวแล้วเหรอ” ร่างอรชรเดินมาหยุดอยู่ข้างเจียงอวี้ ยิ้มหวานส่งให้คนที่อยู่หน้าเตา ทว่าในใจเธอกลับตรงกันข้าม จินผิงในคืนนี้เธอดูสวยมาก ทั้งที่แต่งหน้าอ่อน ๆ แต่แม่ค้าคนนี้กลับดูโดดเด่นจนหนุ่มในงานหลายคนจ้องตาเป็นมัน
“เปล่าหรอก ฉันแค่แวะมาทักทายตามประสาคนรู้จักเท่านั้น เธอมาก็ดีแล้ว นี่ของขวัญจ้า ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะ” ยื่นกล่องผูกโบว์ส่งให้ ก่อนจะกอดรัดกันแน่นราวกับรักกันนักหนา
“ขอบใจนะเพื่อนรัก” ขยับถอยออกมาส่งยิ้มให้กัน
“คุณหนู นายท่านและคนตระกูลมู่มาถึงแล้วค่ะ” สาวใช้เดินเข้ามารายงาน ก่อนจะถอยออกมายืนหลบผู้เป็นนาย
“ไหน ลูกสาวฉันอยู่ที่ไหน” เสียงทรงอำนาจดังขึ้น พร้อมกับอ้าแขนรอให้ม่านชิงเดินเข้าไปหาเขา
“คุณพ่อ มาช้านะคะ” บอกเสียงงอน แต่สายตาหันไปหาหนุ่ม
