ในหัวคุณนายมู่มัวแต่นึกถึงเรื่องที่ได้ฟัง จนมือเผลอมาหยิบแก้วน้ำขึ้นไปดื่ม ทั้งที่ตั้งใจว่าจะไม่เอาอะไรก็ตามที่จินผิงทำเข้าปาก แต่พอได้ลิ้มรสชาติหวานเย็นมันก็หยุดไม่ได้ เพราะบ่ายนี้อากาศมันก็ร้อนพอดู ทำให้ร่างกายกระหายน้ำพอสมควร
“เอาอีกไหมครับ ดูเหมือนคุณป้าจะหิวน้ำนะ” จางเป่าลุกขึ้นยืน ตั้งท่าจะไปเอาน้ำมาให้อีกนั่นแหละ เพราะคุณนายมู่ยกจนหมดแล้ว เหลือเพียงความเย็นติดแก้วเท่านั้น
“อะ…เอ่อ” จะปฎิเสธก็อยากดื่มอีก ครั้นจะให้เอามาก็จะหาว่าติดใจ เธอเลยลังเลที่จะพูด เด็กชายแอบยกยิ้มเล็กน้อย
“เดี๋ยวผมไปเอามาให้อีกครับ พี่จินผิงทำไว้เยอะ”
จางเป่าเดินหายเข้าไปสักพักก็ออกมา มีขนมติดมือมาอีกหนึ่งถ้วย และมันเป็นของที่คนแก่สี่สิบเจ็ดปีไม่เคยเห็น
“นะ…นี่อะไร” เธอมองดูถ้วยใสขนาดเล็กซึ่งมีบางสิ่งขาวนวลบรรจุอยู่ มันดูเหมือนนมที่แข็งตัว
“พี่จินผิงบอกว่ามันคือโยเกิร์ต เป็นของว่างทานอร่อย คุณป้าลองดูสิคร
