“กินข้าวเถอะ แล้วนอนซะ ผมจะไม่รบกวนคุณอีก พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปฝากท้องที่โรงพยาบาล ส่วนนี่” แดเนียลหยิบบัตรสีทองสามใบออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้ววางไว้ที่โต๊ะเล็กข้างเตียงก่อนจะถอยออกมา “เผื่อคุณอยากจะไปชอปปิงหรือซื้อของใช้ส่วนตัว พาไดแอนไปด้วยก็ได้ หลังจากฝากครรภ์เรียบร้อย ผมจะให้ทิม เลขาฯ ของผมเป็นคนพาไป”
“แล้วคุณไม่ว่างเหรอคะ”
มัทนาลัยเผลอตัวถามออกไป แดเนียลมองเธอ ใบหน้าหล่อเหลาดูเรียบเฉยอย่างที่ไม่ค่อยจะเห็นบ่อยนัก ทว่าก็ตอบเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มไม่ต่างจากเดิม
“สำหรับคุณ ถึงจะยุ่ง ผมก็จะทำตัวให้ว่าง แต่ผมไม่อยากให้คุณต้องอึดอัด ถ้าต้องไปกับผม ไปกับทิมคุณน่าจะสบายใจมากกว่า ถ้าคุณต้องการอะไรเรียกผมได้ตลอดนะ ผมจะไปนอนห้องข้างๆ หรือจะใช้อินเตอร์คอมพ์เรียกอลันก็ได้ กินข้าวแล้วนอนเถอะ ผมไม่กวนคุณแล้ว”
“แดเนียล…”
มัทนาลัยรั้งเขาเอาไว้ไม่ทัน เพราะทันทีที่เอ่ยจบ แดเนียลก็สาวเท้าออกไปแบบไม่เหลี
