วันต่อมา
~ปรินซ์~
ครอบครัวผมถูกเชิญให้ไปคุยกันที่บ้านของควีน และในตอนนี้ทั้งสองครอบครัวก็อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส มีเพียงควีนเท่านั้นที่ทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจ คล้ายกับโดนบังคับ
“สรุปว่าแกจะยกหนูควีนให้ลูกชายฉันมั้ย?” พ่อผมเริ่มเปิดประเด็น
“อืม แกไปหาฤกษ์หมั้นได้เลย”
“แล้วเรื่องสินสอด..แกจะว่ายังไง?”
“เอาตามที่แกเห็นสมควรเลย”
“ได้ เดี๋ยวฉันจะจัดให้อย่างสมน้ำสมเนื้อ”
ผมลอบยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ แต่ควีนกลับมีสีหน้าที่บึ้งตึง
หลังจากตกลงกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ครอบครัวผมก็พากันเดินกลับบ้าน
ต่อจากนั้นแม่ผมกับแม่ของควีนก็พากันไปขอฤกษ์ขอยามกับพระอาจารย์ที่พวกท่านเคารพนับถือและไปทำบุญที่วัดด้วยบ่อยๆ ซึ่งฤกษ์ที่ดีที่สุดและไวที่สุด คืออีกหนึ่งอาทิตย์ข้างหน้า แม่ผมจึงรีบมาจัดการเรื่องต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นของหมั้น การตกแต่งสถานที่ อาหารและเครื่องดื่ม ซึ่งทั้งสองครอบครัวไ
