นฤดลผละจากลี่ซินก้าวเข้าไปหาพฤกษ์ เพื่อนสนิทของเขาที่มีบริษัทออกแบบออกสินค้าอยู่ในไต้หวันแต่เป็นบริษัทเล็ก ๆ และเขายังเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่นฤดลสนิทมากที่สุด
“พอดีวันก่อนฉันได้เจอกับลี่ซินแล้วเธอบอกว่าแกน่ะจะกลับมาเป็นประธานบริหารบริษัทที่นี่ฉันก็เลยอยากจะแวะมาทักทายแกไง”
ทั้งสองต่างสวมกอดกันและแสดงความยินดีเพราะแม้จะเป็นเพื่อนที่เคยสนิทสนมกันแต่ต่างคนต่างก็ทำงานและไม่ได้เจอกันนานแล้ว นฤดลกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ถ้าอย่างนั้นก็พอดีเลยที่แกมาตอนนี้ ฉันกับลี่ซินกำลังจะออกไปกินอะไรด้วยกันข้างนอก เราไปกินอาหารมื้อนี้ด้วยกันเดี๋ยวฉันจะเลี้ยงแกเอง”
“ขอบใจมากเลยนะดล ฉันก็ต้องรบกวนแกอีกแล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอก นาน ๆ เราจะได้เจอกันสักที ไปกันเถอะเดี๋ยวฉันจะไปรอแกที่ลานจอดรถนะ”
นฤดลเดินนำหน้าออกไปและขณะที่ลี่ซินกำลังจะเดินตามกลับถูกพฤกษ์ดึงมือของเธอเอาไว้
“พอรู้ว่าดลกลับมาก็รีบมาหาตั้งแต่เช้าเลยเชียวนะ”
