ใจสิ้นรัก

แฟ้มวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะตัวยาวบอกข้อมูลลูกค้าที่ต้องเข้าพบวันนี้ ดวงหน้างามของไฮโซสาวเคียงคู่กับเจ้าบ่าวผู้ซึ่งมีนัยน์ตาเรียวเฉียวอันคุ้นเคย… ‘ภาม ภวัฒน์!’ เป็นเรื่องตลกร้ายเมื่อโชคชะตาพาให้เธอวนกลับมาเจอเขาเพราะเส้นทางของทั้งคู่ขนานกันราวอยู่คนละโลก ทั้งจิตใต้สำนึกยังเตือนซ้ำ ๆ ว่าลืมผู้ชายคนนี้จนหมดสิ้น แต่เปล่าเลย ใบหน้าหล่อเหลา สุ้มเสียงแหบพร่า รอยยิ้มมุมปาก คำรักก้องหวานยังคงดังเสนาะหูอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คล้ายเหตุการณ์ในอดีตพวกนั้นเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานต่อให้ผ่านมานานแรมปี เจ็ดปี กว่า ‘ปรายดาว’ จะเลือนความโหดร้ายที่ ‘เขา’ เคยทำ คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวดูแล ‘ภูตะวัน’ โดยพ่อไม่เอาไหนพรรค์นั้นไม่มีวันรู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของหนุ่มน้อย เพราะเขาเคยเอ่ยปากว่าผู้หญิงคนนี้เป็นแค่ของเล่นดิ้นได้ไร้ความหมาย ภวัฒน์ทำให้ผู้หญิงคนนี้อับอายเกินกว่าจะให้อภัย “พี่ปรายลูกค้ามาแล้ว” น้องร่วมทีมอย่าง ‘น้ำหวาน’ สะกิดแขนเตือนสติหัวหน้า คนสวย ดวงหน้ามนหันขวับก่อนชะงักค้างฉับพลัน มือนุ่มน่า ทะนุถนอมกำหมัดแน่น เหงื่อไหลซึมเปื้อนอันเกิดจากอาการประหม่าซึ่งผุดขึ้นจากอัตราการเต้นของหัวใจถี่รัว “พี่เห็นแล้ว” ริมฝีปากสั่นเทาขบเม้ม นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนไม่อาจหลบเลี่ยงเรียวตาคมขลับดุจมีดโกน ร่างโปร่งถอดสูทสีกลมพาดแขนคล้ายเป็นกันเอง เขาแย้มยิ้มเผื่อแผ่ทุกคนแม้กระทั่งเธอ หากภายใต้กิริยาสุขุมนุ่มลึกมักซ่อนความเยือกเย็นเอาไว้เสมอ “นี่นิชากับภาม พวกเราคงเคยได้ยินชื่อมาบ้างใช่ไหม” ‘อรปรียา’ หรือพี่อรเจ้าของบริษัท Let me planning you ผายมือแนะนำ ‘อรนิชา’ ซึ่งมีศักดิ์เป็นน้อง ทั้งคู่มีฐานะเป็นลูกสาวนายห้างยักษ์ใหญ่ใจกลางเมืองหรู ปรายดาวทำงานกับอรปียาหลายปี เจ้านายเธอคนนี้เข้าบริษัทนับครั้งได้ หล่อนเคยเปรยว่าเปิดที่นี่ไม่ได้หวังผลกำไร แค่อยากหาธุรกิจแก้เบื่อทำตามฉบับลูกคนรวย ชื่อเสียงซึ่งได้รับล้วนมาจากฝีมือพนักงานทั้งสิ้น ส่วนอรนิชารูปร่างสูงกว่าสตรีไทยทั่วไป หล่อนประโคมแต่งกายด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์แบรนด์หรูทุกกระเบียดนิ้วสื่อถึงนิสัยช่างเลือก ของทุกชิ้นบนเรือนกายต้องดีที่สุดไม่เช่นนั้นอย่าหวังว่า คุณหนูนิชาจะใส่ “ได้ยินค่ะ คุณนิชาตัวจริงสวยกว่าในทีวีนะคะ” อรนิชาเป็นนางแบบชื่อดัง หล่อนรับงานโชว์ตัวทั้งไทยและต่างประเทศ ผู้หญิงคนนี้มีแฟนคลับล้นหลาม ทั้งชายจริงหญิงแท้แม้กระทั่งเพศที่สาม “ขอบคุณนะคะ” หล่อนคลี่ยิ้มหวานฉ่ำหาคนชม “จะเริ่มได้หรือยังชา พี่มีธุระต่อ” เจ้าบ่าวก้มดูนาฬิกาเรือนแพงแล้วโพล่งขัดจังหวะ เขาคว้าแขนอรนิชาหมุนปลายเท้าจูงหล่อนตามทิศทางที่ต้องการ “คุณภามดูใจดีแต่ตอนนี้ดุ๊ดุเนอะพี่ปราย” “อืม” ปรายดาวพยักหน้าตอบเด็กสาว น้ำหวานตื่นเต้นเสียจนเก็บอาการไม่มิดเพราะปลื้มอรนิชาอยู่เป็นทุนเดิม งานแต่งนางแบบแถวหน้าระดับประเทศใครก็ปรารถนาโชว์ฝีมือเป็นธรรมดา “ขอบคุณนิชามากนะที่ไว้ใจบริษัทพี่” เมื่อทุกคนนั่งลงอรปียาก็เปิดบทสนทนาขึ้นมาทันที หล่อนพูดคุยกับอรนิชาไม่เป็นทางการมากนัก แววตาเปี่ยมสุขของคนเป็นพี่คงภูมิใจพิลึกเพราะวันนี้น้องน้อยถึงฝั่งฝันกับชายที่รักซะที “แหมพี่อร งานสำคัญชาก็ต้องให้คนสำคัญดูแลสิคะ” “งั้นพี่จะแนะนำมือหนึ่งของบริษัทเราให้รู้จัก” เจ้านายสาวว่าพลางเบี่ยงสายตามองทางเธอ “นี่ปรายดาวคนเก่งของที่นี่” เรียวปากเคลือบสีหวานยิ้มสว่างจ้าดั่งดวงตะวัน ปรายดาวยกมือกระพุ่มไหว้ด้วยท่าทีงดงามดั่งหน้าตา “ปรายค่ะ คุณนิชาคุณภามต้องการแบบไหนรีเควสต์มาได้เลยนะคะ เราจัดให้ได้ทุกอย่างตามที่ลูกค้าต้องการ” คนตัวเล็กพยายามข่มอารมณ์ร้าวรานกลางอก น้ำเสียงมาดมั่นเอ่ยปากราวยินดีเต็มประดา ท่าทางอดีตคนรักทำเอาภวัฒน์แสยะยิ้มมุมปาก หนุ่มผู้ดีมีมารยาทอยู่ ๆ ก็ปรบมือสนั่นจนใครต่อใครจ้องเป็นตาเดียว “คุณนี่ความสามารถเยอะนะครับ ทำตามความต้องการของลูกค้าได้หมด” “ขอบคุณค่ะ เพราะภาพในหัวของลูกค้าชัดเจนมากกว่า เราถึงทำงานกันได้ถูกใจ” พยายามอดกลั้นไม่ตอบโต้คำพูดแฝง ความนัย มือเลื่อนนำเสนอผลงานมากมายที่บริษัทเคยรังสรรค์ให้คู่รักไฮโซ “ปกตินักธุรกิจอย่างพี่ภามไม่ชมใครก่อนเห็นฝีมือนะคะ คุณปรายคนแรก” อรนิชาว่าพลางควงแขนกำยำคล้ายออดอ้อน หากแท้จริงต้องการประกาศความเป็นเจ้าของซะมากกว่า ปรายดาวพยักหน้าขอบคุณช้า ๆ หญิงสาวลอบมองพ่อของลูกกับคนรักนิ่ง ๆ ความเจ็บปวดพลันแล่นจนลำคอตีบตัน ไม่ใช่ปวดร้าวเพราะรักหรอก แต่ผิดหวังต่างหาก… เขามีชีวิตสุขสบายขณะทำใครอีกคนหมดอนาคตภายในชั่วพริบตา โทษคนอื่นไม่ได้นอกจากตนที่หลงเชื่อน้ำคำคนหลอกลวง ปรายดาวกะพริบม่านตาระรัว ขจัดกิริยาฟุ้งซ่านซึ่งเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อยามนึกถึงบาดแผลใหญ่ในอดีต เพราะชายคนนี้เคยผลักสาวผู้ใสซื่อลงนรกเฉือนหัวใจกันอย่างเลือดเย็น! “นิชาชอบอันนี้จัดที่ทะเลเกาะส่วนตัวของบ้านพี่ภาม ดู โรแมนติกแล้วก็พิเศษดี” “พี่แล้วแต่นิชา” เสียงทุ้มเฉยชาไม่ลิงโลดต่างกับเจ้าสาว “งั้นคุณปรายไปดีไซน์มานะคะ งบไม่อั้นเพราะทางบ่าวสาวทุ่มสุดตัว” “ค่ะ” ทั้งสองเป็นบุตรชายบุตรสาวตระกูลดังระดับประเทศ บ้านภวัฒน์ทำธุรกิจเกี่ยวกับโลจิสติกส์ เขามีขนส่งกระจายสินค้าทั่วไทย ส่วนห้างของอรนิรชาก็มีแทบทุกจังหวัด ดังนั้นการรวมเป็นทองแผ่นเดียวกันไม่ใช่แค่ความรักอย่างเดียว แต่เงินตราและความก้าวหน้าก็สำคัญเช่นกัน เสร็จจากประชุมปรายดาวสาวเท้าวิ่งหาสุขาฉับไว หญิงสาวใช้อ่างล้างหน้าหมายบรรเทาความชอกช้ำให้จางหาย ยิ่งน้ำเย็นไหลผ่านหน้าขาวมากเท่าไร เปรียบดั่งน้ำกรดกระทบจิตใจ ทุกความทรงจำหลั่งไหลเข้าโสตประสาทยากจะลืมเลือน! เธอปาดน้ำตาข้างแก้มนุ่มนิ่ม กัดเรียวปากเจือหวานกระทั่งห้อเลือด ไม่สะอื้นร้องไห้สักแอะเพราะข้างในเจ็บจนชา ทว่าไม่ทันก้าวออกจากเขตแนวประตู ร่างสง่าของวายร้ายที่ไม่ปรารถนาเห็นหน้าชั่วนิรันดร์กลับปรากฏขึ้น ท่อนแขนแกร่งดันร่างบางกระแทกผนังห้องน้ำอย่างไร้ อารยธรรม ไอเยือกเย็นแปรเปลี่ยนเป็นมุทะลุเหลือเชื่อ อยู่กับคนอื่นเขาคือเทวดาแต่กับผู้หญิงคนนี้ภวัฒน์เป็นซาตานดี ๆ “เอ๊ะนี่คุณ!” ปรายดาวโพล่งอุทานใช้ข้อศอกดันเสมือนป้อมปราการไม่ยอมให้เขาได้เข้าใกล้ “ทำไม ก็อยากมาทักทายคุณตามประสาคนสนิท” แต่คนใจร้ายกลับยื่นหน้าพลางเลิกคิ้วใส่ กลิ่นกายนุ่มลึกทว่าอบอุ่นประหลาดยังคงเหมือนเดิม… เหมือนวันแรกที่พบกัน “ฉันกับคุณเราไม่เคยสนิทกัน” “ไม่สนิทแต่จำรายละเอียดคุณได้ทุกอย่าง ต้องให้ผมบอกไหมว่าทั่วร่างกายคุณมีกระมีฝ้าตรงไหนบ้าง” เขาหัวเราะหยันมองเธอตั้งแต่หัวจดเท้า “สารเลว!” จู่ ๆ ก็ปวดหน่วงแม้เข้มแข็งด่าทอเขาไปก็ตาม เส้นใยรักในวันวานกำลังตามหลอกหลอน “ถ้าเป็นคนดีขึ้นมาคุณจะเห็นผมอยู่ในสายตาหรือไง” “…” “หึ…ก็ยังทิ้งกันเหมือนเดิม” มือหนักบีบเคล้นปลายคางเพื่อสบตา ภวัฒน์เพ่งพิศทุกตารางนิ้วซึ่งเคยครอบครองจนหมดสิ้น ใบหน้าสวย ดวงตาคู่งาม กลิ่นกายหอมหวานทุกอย่างเขาเคยเป็นเจ้าของ กระทั่ง ‘ใครบางคน’ พรากไปต่อหน้าต่อตา! “คุณมันก็เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน” “ปราย” “ดีแต่โทษคนอื่นไม่เคยมองดูสิ่งที่ตัวเองทำลงไป!” เธอกระแทกเท้าหนัก ๆ ไม่อาจทนมองหน้าอดีตคนรักสักเสี้ยวนาที แค่พลาดพลั้งมอบกายและใจให้เขาง่าย ๆ ก็อับอายเหลือเกิน วันนี้ขอรักตัวเองเดินออกมาจากอดีตโดยไม่รั้งรอ… เพราะไม่อยากเป็น ‘เหยื่อโง่ ๆ’ ถูกใครต่อใครเหยียบย่ำซ้ำไปซ้ำมา!