อีซาสังเกตเห็นนายพลสุกรียกป้ายทองคำรูปเหยี่ยวส่งให้ทหารยามของชนเผ่าหน้ากระโจม ดวงตาคมกริบกวาดสายตามองกระโจมหลายหลังของที่นี่เพื่อเก็บรายละเอียด
“ให้พวกนี้รออยู่ด้านนอกก็ได้”
นายพลสุกรีกระซิบกับนายกองอาเหม็ดแต่สุลต่านอีซาได้ยินชัดเจน เพราะเขายืนอยู่ใกล้กับนายกองอาเหม็ดมากกว่าคนอื่นๆ ที่ติดตามมา นายกองอาเหม็ดหันมาสบกับดวงตาคมเข้มสีนิลที่เปล่งประกายกล้าอยู่ภายใต้ผ้าคลุมหน้า ก่อนที่จะหันไปบอกกับนายพลสุกรีเสียงราบเรียบ
“ท่านนายพลให้เข้าไปสักสองสามคนก็ได้ ข้างในมีแต่คนของท่านอามีน เราน่าจะพาคนของเราเข้าไปบ้างเพราะองค์สุไลมานมาด้วย เราไม่ได้มากันเพียงลำพังเหมือนแต่ก่อน”
คำพูดของนายกองอาเหม็ดทำให้นายพลสุกรีพยักหน้าเห็นด้วย
อาเหม็ดหันมาพยักหน้าให้สุลต่านอีซา รวมถึงองครักษ์คู่กายทั้งสองที่ปิดบังใบหน้ามิดชิดให้เดินตามเข้าไป ส่วนสากาและลูกน้องที่อยู่ภายนอกถือโอกาสสำรวจค่ายของพวกเร่ร่อนไปในตัว
