“ไม่ใช่นายกองอาเหม็ดรักษาชายแดนไม่ดีหรือพ่ะย่ะค่ะ”
สุไลมานเผลอหลุดปากอีกครั้งเพราะเป็นคนที่ปากเร็ว
“ไม่ใช่เลยน้องรักของพี่ นายกองอาเหม็ดรักษาชายแดนเป็นอย่างดี แต่ทำไมคิดว่านายกองอาเหม็ดถึงละทิ้งหน้าที่ รักษาชายแดนไม่ดีเล่า”
“ก็นาย...”
สุไลมานชะงักคำพูดเอาไว้แทบไม่ทัน ลอบผ่อนลมหายใจอีกครั้ง ดีที่ยั้งไว้ได้ ด้วยการไม่เอ่ยชื่อนายพลสุกรีออกมา เพราะนายกองอาเหม็ดทำหน้าที่ผิดพลาด โดยไม่นำกำลังทหารไปปราบพวกโจรเร่ร่อนที่ออกปล้นในคราแรก แถมระเบิดที่ติดไว้ใต้ท้องรถ ไม่สามารถปลิดชีพของพี่ชายได้ ถือว่าเป็นความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ของเขากับนายพลสุกรีเลยทีเดียวก็ว่าได้
อีซายกน้ำชาขึ้นจิบ ดวงตาคมเข้มสีนิลเคร่งเครียด มีแววแข็งกร้าวขึ้นมาทันที เมื่อลอบมองหน้าน้องชายต่างมารดา
“นายอะไรเหรอ” อีซาถามน้องชาย
“ไม่มีอะไรพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะบอกว่า นายกองอาเหม็ดไม่ค่อยสบายน่าจะดูแลรักษาชายแดนไม่ดี”
สุไลม
