“วันนี้พี่อยากกินฝีมือทำอาหารของรันหน่อยว่าพัฒนาไปถึงไหนแล้ว”
“ฉันไม่ว่างค่ะ” เธอเดินหนี เขาก้าวตามมาหาไม่กี่ก้าวก็คว้ามือของเธอได้แล้ว
“นี่ปล่อยนะ”
“โกรธพี่เหรอ”
“ไม่คิดว่าคุณกันภัยผู้ร่ำรวยจะถามคำถามนี้กับดิฉันนะคะ” เธอแดกดันเขา ดิ้นหนีอย่างโมโห
“รันอย่าไป” กันภัยถลาเข้ากอดร่างอวบอิ่มจากทางด้านหลังเมื่อเธอจะหนีไปที่ประตู
“มารั้งรันเอาไว้ทำไม พี่เกลียดรันไม่ใช่เหรอ” เธอร้องไห้ออกมา บ้าบออีกแล้วที่อ่อนแอต่อหน้าเขา ผู้ชายใจร้ายที่ไม่เคยเชื่อเธอเลย
“มาคุยกันให้รู้เรื่อง” เขาดึงเธอให้เดินตาม
รันนรินทร์ยอมเดินตามเขาไปโดยดี เขาพาเธอไปทางด้านหลังร้านและออกไปขึ้นรถ
“จะพารันไปไหน”
“ไปคุยกัน ทุกเรื่อง” กันภัยบอกเสียงอ่อนโยน
ไม่รู้สิ! เขาทรมานใจมามาก อยากให้มันรู้ดำรู้แดงกันไปเลย อยากรู้ว่าในอดีตมันเกิดอะไรขึ้น คนบางคนที่มาหาเขา ทำให้ต้องเริ่มค้นหาความจริงเมื่อหลายปีก่อน ทั้งๆ
