“บะ เบาหน่อยค่ะ” ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างทรมานและเจ็บปวดในเวลาเดียวกัน เมื่อโดนรุกล้ำช่วงล่างอย่างรุนแรง
“ยังไม่หายเจ็บอีกเหรอ” คีรินเอ่ยถามเสียงแหบพล่าด้วยความเป็นห่วง ทั้งๆ ที่ยังสอบสะโพกหนาเข้าออกไม่ยอมหยุด
“ยะ ยังค่ะ” นาเดียตอบพร้อมกับส่ายหน้ารัวๆ ถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแล้วแต่เธอก็ยังรู้สึกเจ็บตรงนั้นอยู่ดี
“อดทนหน่อยนะ” น้ำเสียงอบอุ่นกระซิบบอกข้างใบหูเล็ก เพราะเขาเองก็ทรมานไม่ต่างกัน
ปึก!! ปึก!! ปึก!!
“อึก! พะ พี่หมอ บะ เบาๆ หน่อยค่ะ” ร่างเล็กเอ่ยบอกเสียงเบาอีกครั้งน้ำเสียงก็ขาดหายไปตามแรงกระแทก เมื่อคุณหมอไม่อ่อนโยนกับเธอเลยสักนิด ตอนนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่ทำแบบนี้กันแน่
มือบางพยายามผลักหน้าอกแกร่งให้ออกห่างเผื่อว่าเขาจะเบาแรงลงไปบ้าง แต่ก็ไม่เป็นผล แถมมือหนายังจับรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างล็อกไว้บนศีรษะ
ไม่ว่าคนใต้ร่างจะขอร้องอ้อนวอนยังไง คีรินก็ไม่ฟังและไม
