“ความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับเพลงขวัญมันจบไปนานแล้ว ตอนนี้เหลือแค่เพียงสถานะเพื่อนเท่านั้นครับ”
“จริงเหรอคะ?” แววตากลมโตเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
“จริงครับ พี่จะโกหกหนูไปทำไมล่ะ” คีรินยังคงยืนยันคำเดิม เพราะสถานะของเขากับเพลงขวัญนั้นเป็นเพียงแค่เพื่อนกันจริงๆ
“เฮ้อ~ วันนี้เดินทางทั้งวันเหนื่อยจังเลยค่ะ” นาเดียเริ่มทำตัวไม่มีแรง แขนทั้งสองข้างก็เกาะพี่หมอเอาไว้แน่น พอได้ยินแบบนี้ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย
“เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องครับ” ไม่มีทางที่สุภาพบุรุษอย่างคุณหมอคีรินจะปล่อยให้หญิงสาวเดินกลับห้องคนเดียวแน่นอน
“หนูปวดขา ปวดไปหมดทั้งตัวคงเดินไม่ถึงห้องหรอกค่ะ” นาเดียรีบอ้อนพี่หมอทันที
“ปวดขนาดนั้นเลยเหรอครับ” ใบหน้าหล่อเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย เพราะเมื่อกี้ยังเดินมาด้วยกันดีๆ อยู่เลย
นาเดียพยักหน้าให้แทนคำตอบ พร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอน
“หนูขอนอนห้องพี่หมอได้มั้ยคะ”
“ไม่…” ยังไม่ทันที่คีริ
