ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นพระมารดา

สอนลูกชาย

ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นพระมารดา

ตอน สอนลูกชาย

บนเตียงกำมะหยี่อันนุ่มนิ่มและกว้างขวาง เรือนร่างสวยสง่ากำลังนอนแผ่หราอยู่อย่างสงบนิ่ง แสงแดดยามเช้าสอดลอดเข้ามาทางหน้าต่างด้านข้าง เพียงชายตามองออกไปก็เห็นทั้งเมืองในรั้วกำแพงหิน มองออกไปได้ไกลถึงป่าอันไกลโพ้นและท้องทะเลสีคราม

จิ๊บ! ๆ ๆ นกกระจอกตัวน้อยบินมาเกาะขอบหน้าต่างเช่นเคย เสียงร้องของมันทำให้เจ้าหญิงในปราสาททองตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย

"ตกลงนี่คือโลกจริง งั้นต้องไม่ให้จับได้ว่าข้าคือตัวปลอม มิเช่นนั้นโดนประหารแน่ๆ"

"ต้องจำให้ขึ้นใจ กลอเรียส เซเฟียส แมกซิส เบรนเดน อาคาเนีย นอร์ม"

ราชินีท่องชื่อเจ้าชายทั้งหกที่มีศักดิ์เป็นลูกเลี้ยงของเธอ

ก๊อก! ๆ ๆ "ท่านแม่ ข้ามาดูแลท่านแล้ว" เสียงเคาะประตูดังขึ้น

"ไม่เป็นไร ข้าดูแลตัวเองได้" เจ้าหญิงตะโกนตอบ

"แต่วันนี้เวรข้า ขืนไม่ดูแลท่านคงโดนท่านพี่ทั้งหลายซ้อมแน่เลย" เสียงเจ้าชายองค์เล็กสุด

เจ้าหญิงนอนหงายมองเจ้าชายเล็กสุดที่ชื่อว่านอร์มเดินเข้ามายืนยิ้ม เค้าดูหล่อเหลาขาวใสและตัดผมทรงสกินเฮด อายุอานามราวๆสิบแปดปี

เค้าลงนั่งขอบเตียงและใช้มือจับเต้าของท่านแม่ตัวเองบีบคลึงเบาๆขณะที่ใบหน้าหล่อเอียงก้มมองน้ำนมที่ไหลซึมออกมาเลอะเสื้อผ้า

"อ๊าค! เดี๋ยวก่อน ทำแบบนี้ทำไม" สตรีงามร้องและดิ้นหนีน้ำมือลูกชาย

"เอ๋า! ก็ข้าจับทุกวันไม่เห็นท่านว่าอะไรเลย" นอร์มเอ่ยและดึงเสื้อเจ้าหญิงร่นขึ้นจนสองเต้าที่อวบใหญ่โผล่ออกมาสะท้อนแสงแดดขาวโบ๊ะ

จ๊วบ! ๆ ๆ พูดจบหนุ่มน้อยก็ก้มลงคาบหัวนมข้างขวาดูดกินน้ำนมที่ไหลออกมาอย่างพรั่งพรู

อ๊ะ! "ทำไมข้ามีน้ำนมล่ะ" เจ้าหญิงเอ่ยอย่างหน้านิ่วคิ้วขมวด หนุ่มน้อยทั้งเม้มปากย้ำหัวนมจนสยิวปนคันยุบยิบ ทำเอาขนทั้งร่างลุกซู่

"ก็สตรีทุกคนที่โตแล้วก็ต้องมีน้ำนมสิ แปลกอะไร ท่านไม่สบายรึเปล่า"

นอร์มเอ่ยและลุกนั่งเอาหลังมือเช็ดน้ำนมขาวที่เลอะปาก

"ห๊ะ! จะบอกว่าไม่ต้องคลอดก็มีน้ำนมเลยรึ" เจ้าหญิงงง

อืม! หนุ่มน้อยพยักหน้าและใช้มือลูบหน้าท้องอันแบนราบขณะที่ตามองสะโพกอันกลมผายโค้งเว้าเย้ายวนใจของพระมารดา สังเกตุเห็นได้ชัดว่าเป้ากางเกงของเค้าพองโตทั้งๆที่มองแม่ตัวเอง ทำเอาเจ้าหญิงยิ่งงงไปใหญ่ว่าที่โลกนี้แม่ต้องเป็นอะไรให้กับลูกชายบ้าง

"เอ่อ สมมุติว่าข้าความจำเสื่อม ทีนี้ข้าขอถามอะไรได้ไหม" เจ้าหญิงเอ่ยเมื่อคิดว่าเจ้าชายองค์เล็กน่าจะหัวอ่อนที่สุด

"ความจำเสื่อม คืออะไรรึ"

"ก็แบบว่า แบบว่าจำอะไรไม่ได้เลยไง ทีนี้ข้าจะถามเรื่องตัวข้าเองให้จำได้"

"อ้อ! ๆ ๆ ถามได้เลย" เจ้าชายตอบขณะก้มมองเต้าใหญ่และใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งคีบหัวนทสีชมพูบีบเล่นเบาๆ

อือ! เจ้าหญิงครางกระเส่าแต่ก็ต้องกัดฟันถามเพื่อเอาตัวรอด

"ข้าเป็นราชินีองค์รองรึ"

"ใช่ฮะ" เด็กหนุ่มก้มหน้าพูดกับเต้านมท่านแม่

"แล้วราชินีองค์แรกล่ะ"

"ตายแล้วฮะ"

"เป็นอะไรตาย"

"ไปปราบยักษ์"

"หือ โลกนี้มียักษ์ด้วยหรือ"

"แล้วโลกอื่นมีอีกหรือ" เจ้าชายถามกลับ

"เอ่อ เปล่า เข้าหมายถึงว่าที่นี่มียักษ์จริงๆหรือ ที่ตัวใหญ่กว่าคนน่ะนะ"

"ห๊ะ! ท่านไม่รู้เหรอ" เจ้าชายตกใจและมองหันมองหน้าท่านแม่อย่างแปลกประหลาด

"อ้อ ก็สมมุติว่าข้าจำทุกสิ่งไม่ได้เลยไง เจ้าบอกข้าสิ นะนะ" เจ้าหญิงเอ่ย

"ถ้าจะให้บอกทุกสิ่งมันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนหน่อยนะฮะ" เจ้าชายนอร์มเอ่ยและใช้หลังมือลูบแก้มโตอันนุ่มนิ่มของเจ้าหญิงที่เป็นสาวใหญ่

"ก็ได้ ให้ทำอะไรล่ะ"

"จับของข้าสิ ทำให้น้ำมันออก" เจ้าชายเอ่ยแล้วถอดกางเกงก่อนจะปีนขึ้นมานั่งคุกเข่าข้างๆเจ้าหญิงที่นอนหงาย

"ห๊ะ! ที่นี่เค้าทำกันแบบนี้รึ ข้าเป็นแม่นะ" เจ้าหญิงบ่นเสียงดัง

อื่ม! เจ้าชายพยักหน้าและดึงมือเรียวเล็กของแม่มาจับกุมแท่งเอ็นอ่อนๆที่ยานย้อยลงของตัวเอง

หมับ! ๆ ๆ เจ้าหญิงบีบมือคลึงขยำความเป็นชายของหนุ่มน้อยพลางนึกในใจว่าเธอไม่เสียหายอะไรเพราะไม่ใช่ร่างกายตัวเอง

ฟุ่บ! สาวสวยพลิกนอนตะแคงมองแท่งร้อนที่ค่อยๆพองเต้นตุบๆจนใหญ่ล้นกำมือ ปลายบานฉ่ำสีขาวอมชมพูชี้จ่อใบหน้าสวยจนแทบจะชนกับปาก แท่งลำสีขาวโดนมือซ้ายกำรูดจนแดงระเรื่อขึ้นทุกขณะ

อ่าส์! เจ้าชายน้อยนั่งคุกเข่าครางระงมขณะที่ใช้หลังมือลูบแก้มท่านแม่ของตัวเองด้วยแววตาหื่นสุดขีด

"ที่นี่ระหว่างมารดากับลูกชายทำแบบนี้ได้เป็นปกติหรือ" เจ้าหญิงเอ่ยถามขณะมองน้ำใสไหลปริออกมาจากปลายลำมังกรแท่งโต

ส่วบ! ๆ ๆ มือน้อยกำรูดแท่งเนื้อแข็งที่หนุบหนับๆจนสีมันเปลี่ยนเป็นแดงเถื่อกดั้งแต่ปลายยันโคนลำ

"ฮะ"

"ทะ ทำไมล่ะ"

"ก็มารดามีหน้าที่ฝึกสอนให้ลูกชายเติบโตสมกับเป็นชายชาตรีไงฮะ"

"ชายชาตรีที่นี่หมายถึงอย่างไร"

"ก็สามารถทำผู้หญิงให้ท้องโตได้ไง นั่นเป็นหน้าที่ของท่านแม่ที่จะต้องฝึกและสอนสั่ง"

อื้อหือ แล้วข้ามีลูกชายหกคนเนี่ยนะ? เจ้าหญิงนึกในใจขณะที่กลืนน้ำลายเหนียวลงคอ

"แล้วที่ปราบยักษ์ล่ะ หมายถึงยังไง"

"ก็พวกเรามีหน้าที่ต้องปกป้องเมืองไงฮะ" เจ้าชายตอบ

เจ้าหญิงมองปลายลำใหญ่และกำหมับบีบส่วนปลายไว้แน่นหนับก่อนจะใช้นิ้วโป้งเขี่ยวนๆใส่ปากรูจนเห็นน้ำใสไหลยืดเป็นเส้นติดปลายนิ้ว ก่อนจะหยาดยืดลงเลอะบนที่นอน เธอทำราวกับว่ากำลังบีบเค้นน้ำออกจากผลไม้

"บอกมาให้มากกว่านี้"

"ก็ยิ่งมียศสูงก็ยิ่งต้องทำงานใหญ่ ประชาชนเพาะปลูก ค้าขาย ทหารปราบเสือและโจรร้าย เจ้าชายปราบสัตว์ประหลาด ราชากับราชินีปราบยักษ์"

"ยิ่งเป็นใหญ่ก็ยิ่งต้องทำอะไรที่ยากกว่าคนต่ำต้อย แบบนี้ไงล่ะเมืองเราถึงอยู่รอดมาได้ทุกยุคทุกสมัย" หนุ่มน้อยตอบแล้วปัดมือท่านแม่ออก

ป่าบ! ๆ ๆ เค้าเอาแท่งลำสีแดงเถื่อกฟาดแก้มซ้ายของเจ้าหญิงที่กำลังนอนตะแคงข้างอยู่ ลำโตที่แข็งโป๊กทำให้แก้มขาวกลายเป็นรอยแดงยาวพาดหน้าเจ้าหญิงในพลันใด

อ๊ายย! เจ้าหญิงตกใจร้องและนึกบ่นในใจ

ข้าเป็นแม่เจ้านะ!

ส่วบ! ๆ ๆ เจ้าชายเอามือกำรูดแท่งรักอันยาวโง้งที่พาดบนใบหน้าที่สวยอันดับหนึ่งของแผ่นดิน เค้าถูส่วนปลายกับริมฝีปากเรียวบางสีชมพูจนน้ำใสยืดลงมาเลอะปากเจ้าหญิงเป็นมันแผล็บ

"ผะ พอแล้ว ข้าไม่อยากรู้อะไรไปมากกว่านี้แล้ว"

"เอามันออกไปจากหน้าข้าที"

โอ๊ะโอ๊ย! เจ้าชายกลับร้องลั่น

ปรี๊ดด! ๆ ๆ ๆ น้ำขาวขุ่นพุ่งออกมาราดรดเต็มหน้าเจ้าหญิง แถมหนุ่มน้อยยังเอาแท่งลำถูกับหน้าสวยเพื่อละเลงน้ำเชื้อของตัวเองไปบนแก้มและปากอย่างย่ามอกย่ามใจ

"นี่ข้าเป็นราชินีรองนะ เป็นแม่เลี้ยงเจ้านะ" เจ้าหญิงร้องลั่นขณะที่ถลึงตาแดงก่ำใส่เจ้าชายน้อย

"แล้วยังไงฮะ" หนุ่มวัยกลัดมันกลับก้มหน้าถามอย่างงุนงง