"คุณจะพาฉันไปไหนค่ะ" แก้มบุ๋มถามอย่างงๆ เมื่อยู่ดีๆ เขาก้ลากเธอลงมาที่ลานจอดรถ แทนที่จะพาไปกินข้าวในโรงพยาบาล
"ระหว่างที่รอหมอให้เยี่ยมช่วงเย็น ไปเปิดหูเปิดตากันบ้างเถอะ อยู่แต่ที่โรงพยาบาล กลัวเธอจะอุดอู้" อีกอย่างเขาเห็นว่าเสื้อผ้า ข้าวของใช้ลูกที่เธอเตรียมมาค่อนข้างเก่า เลยอยากจะไปหาซื้อของใหม่ๆให้ เผื่อพรุ่งนี้กลอยใจได้ย้ายเข้ามาพักฟื้นที่ห้องพิเศษแล้ว ลูกจะได้ดีใจที่ได้รับของขวัญ
"แต่ฉันเป็นห่วงลูก" แก้มบุ๋มบ่นอุบอิบ เพราะใจเธอไม่อยากห่างจากลอยใจแม้แต่นาทีเดียว แม้จะรู้ว่าอยู่ไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ แต่เพื่อความอุ่นใจ
"เกิดอะไรขึ้น หมอโทรตามตลอดอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างก็ไม่ได้ไปไกล ห้างมันอยู่ห่างไปแค่กิโลเดียวเอง ขึ้นรถเถอะ ไปไม่นานหรอก"ด้วยความที่กลัวว่าถ้าขืนลังเลก็อาจจะทำให้เสียเวลานานกว่านี้ เลยตัดสินใจขึ้นรถไปกับเขา
เหนือฟ้าพาแก้มบุ๋มมากินข้าวที่ร้านอาหารชื่อดังที่อยู่ในห้าง ซึ่งก็อ
