พ่อเลี้ยงเหนือฟ้า คงเป็นประเภทคนที่พูดไม่รู้เรื่อง เพราะเขาอาบน้ำออกมาเสร็จ จัดการธุระส่วนตัว บรรจงทาครีม เช็ดผม ดูแลตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า จนแก้มบุ๋มที่ทนตาแข็งเพื่อจะจับตาว่าเขาจะนอนตรงไหนในคืนนี้ไม่ไหว เธอหลับโดยที่ไม่รู้ตัว เพราะความอ่อนเพลีย
ก่อนจะปิดไฟ เหนือฟ้าหันมามอง สองแม่ลูกที่หลับกันสนิท ทั้งคู่กอดกันกลมอย่างน่าอิจฉา ร่างสูงส่ายหน้าเบาๆ ทั้งแม่ทั้งลูกนั่นแหละ ที่เด็กพอกัน ลูกยังเอาแต่ใจน้อยกว่าเธออีก ฝีเท้าหนาค่อยๆเดินไปบนเตียงของกลอยใจ เขาแค่ทำตามคำสั่งของลูก ตื่นเช้ามาแก้มบุ๋มจะโวยวายต่อหนาลูกก็เรื่องของเธอ ทันทีที่เขาล้มตัวลงนอน มือเล็กๆก็ปล่อยจากอ้อมแขนของแม่ มาเกี่ยวเอวสอบหนาของเขาไว้ กลอยใจพยายามมุดเข้าหาความอบอุ่นจากคนเป็นพ่อ ทำให้เหนือฟ้าต้องกางแขนเพื่อให้ลูกสาวขยับตัวได้อย่างสะดวก
ความรู้สึกอบอุ่น ห่วงหาอาทร แล่นเข้าเกาะกุมหัวใจอย่างช้าๆ นานแล้วที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี
