และแล้วกลางดึกเธอก็ไม่รอดจริง ๆ ใจจริงก็อยากจะพักแต่พอโดนสะกิดก็ขึ้นทุกทีเลย เธอเลยก็ต้องตามใจเขาไปเรื่อย จนหกโมงเช้าร่างเล็กที่ควรตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนก็ไม่ยอมตื่น จนต้องเดือดร้อนคนนอนด้วยปลุก
“ข้าวหอมครับ ตื่นได้แล้วครับ” เสียงนุ่มกระซิบชิดข้างใบหูก่อนจะเป่าลมเข้าหูคนนอนขี้เซาโดยมีสาเหตุมาจากเขา
“อื้อ...นอนอีกแป็บหนึ่ง”
“เดี๋ยวไปกินโจ๊กตอนเช้ากันจะได้สดชื่น”
“ไม่กินได้ไหม”
“ไม่ได้”
ข้าวหอมที่ลากตัวเองขึ้นจากที่นอนเข้ามาในห้องน้ำ และใช่นอนห้องเขา เพราะเพื่อน ๆ ของเขากลับไปหมดแล้ว และคนที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยหลังจากย้ายของลงมาก็จับเธอกิน แล้วก็หลับไปเลยโดยไม่รู้ว่าเขานั้นจับเธอใส่เสื้อผ้าด้วย
แปรงสีฟันสีชมพูของเธอถูกเขายื่นมาให้พร้อมกับบีบยาสีฟันแล้ว เหลือแค่เธอแปรงฟันอย่างเดียว
หลังจากนั้นเธอก็รับโฟมล้างหน้า มาจัดการทำความสะอาดใบหน้าอันเรียบเนียนของตัวเอง แต่ทว่าอีกคนมอ
