ข้าวหอมนั่งอยู่ในรถตัวเองก็จริง แต่คนขับเป็นคนชั้นล่างของคอนโดเธอ และที่สำคัญมือที่ควรจะจับพวงมาลัยรถ กลับมาวางเกลี่ยอยู่บนต้นขาข้างหนึ่งของเธอ และมันมาพร้อมกับความรู้สึกจั๊กจี้ปนเสียวอยู่ในทีเวลาเขาลูบขึ้นลง
“พี่ออสติน เราเสียวตั้งใจขับรถไปสิ” มือเล็กยกมือหนาขึ้นไปวางที่พวงมาลัย แต่แล้วก็ดีดกลับมาอีกเหมือนสปริงที่เด้งได้
‘ให้ตายเถอะ’
เมื่ออาหารบนโต๊ะถูกกวาดเข้าท้องคนด้านข้างในเวลาอันรวดเร็ว พร้อมกับตาขวาง ๆ ที่กราดมองผู้ชายที่มองเธอไม่วางตา แล้วก็เป็นคนเดินไปจ่ายเงินพร้อมกับของรับกลับมาถุงใหญ่ จากนั้นเขาก็แบมือขอกุญแจรถจากเธอ แล้วก็พาเธอเดิน...
ใช่ไม่ผิดเพราะไม่อยากให้คนอื่นเห็นขาขาว ๆ เลยพาเธอเดินย่อยไปที่จอดรถทั้ง ๆ ที่ตอนมาเธอนั่งสกายแลปมาไม่ต้องเดิน ดีที่ไม่ได้ใส่ส้นสูง การเดินเป็นกิโลสำหรับคนขี้เกียจออกกำลังกายอย่างข้าวหอม หลังจากกินอิ่มคือนรกชัด ๆ แต่อีกคนก็ยอมเดินช้า ๆ เพื่อรอ
