ผิงหม่าคงกับเผยอิงซวงไม่คิดว่าบุตรชายจะลุ่มหลงนางจิ้งจอกผู้นี้เสียจนบิดามารดาก็ยังอกตัญญู เขาควรฟ้องร้องที่ศาลให้จัดการสามคนแม่ลูก ที่หลอกล่อทำให้บุตรชายแสนดีของพวกเขาหลงผิด
“นี่เจ้าโง่หรือเลอะเลือนไปแล้วหรือ บุญคุณบิดายิ่งใหญ่เทียมฟ้า เจ้ากล้ากล่าววาจาสามหาวรึ” เผยอิงซวงยังคงไม่ยอมแพ้ ตัดพ้อต่อว่าลูกชายต่อ นางจะยอมแพ้สตรีบ้านป่าเช่นหลันฮุ้ยเจินได้อย่างไร ไม่ได้เด็ดขาด
“ท่านนะสิเลอะเลือน ให้ข้าหย่าภรรยา พี่ใหญ่ก็เพราะท่านหรือไม่หย่าพี่สะใภ้ พวกท่านนี่ใจดำนัก ข้าไม่อยากมีพ่อแม่จิตใจไม่ดีเช่นนี้”
การแต่งงานใช่ว่าอยากแต่งก็แต่ง อยากหย่าก็หย่า เมื่อแต่งงานแล้วสตรีเหมือนฝากชีวิตไว้กับสามี หากถูกหย่าเป็นสตรีหม้ายผู้คนรังเกียจ ทั้งยังนินทาเรื่องเสีย ๆ หาย ๆ ทั้งที่พวกนางหาได้ทำผิดไม่ เป็นเพราะบุรุษเห็นแก่ตัวผู้นั้น
เขาเห็นบิดามารดารักใคร่กันดี ไม่มีอนุคิดว่าจะเข้าใจหัวอกสะใภ้ แต่พวกเขาใจดำ
