ผิงหยางส่ายหน้าให้คนเห็นแก่ตำลึงเหมือนเขาอีกคนหนึ่ง กระทั่งบิดาก็ยังค้ากำไรเกินควร แต่แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ค้าขายให้ตัวเองขาดทุน
ผิงหยางถูกคุณชายฉินปิดปากด้วยตั๋วแลกตำลึงจำนวนมหาศาลเช่นเดิม แต่ห้ามปริปากว่าเท่าไหร่ ก็ได้แต่ยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้จำนวนตำลึงที่เขาพึงพอใจ แล้วก็เก็บใส่เสื้อเอาไว้ เอาไว้จะไปฝากตำลึงเป็นชื่อเขาในอำเภอชุนอีกที
“เจ้านั่นให้เจ้าเท่าไหร่” เหยาถังเกาอยากรู้ตัวเลข ที่จ่ายให้เจ้าหนูน้อยนี้ แต่กลับได้รอยยิ้มส่งกลับมาแทนสร้างความหงุดหงิดเล็กน้อย จนเมื่อมารดาของเจ้าหนูน้อยเดินเข้ามาพร้อมกับกาน้ำอะไรสักอย่างที่มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ชวนให้กระหายอยากดื่มนัก
“ขออภัยเจ้าค่ะ ข้านำน้ำหลงเหยียนแห้งมาให้ดื่มเจ้าค่ะ รอสักครู่กำลังให้ห้องครัวเตรียมอาหาร อยู่รับประทานอาหารด้วยกันนะเจ้าคะ” หลันฮุ้ยเจินกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“อื้ม...หอมดีนัก ใช่หลงเหยียนที่เจ้าเอาไปให้ข้าลองชิมหรือไม่” หลายเด
