ผิงเหลียงจินตั้งใจฟังที่ลูกชายกำลังจะกล่าวต่อไป เขาคิดว่าเขาทำใจมาเผื่อแล้ว อะไรมันจะอัศจรรย์กว่าที่พบสมุนไพรล้ำค่า ได้ตำลึงมาคนละสองพันตำลึงนี่อีกเล่า
“ท่านพ่อนี่คือเห็ดหลินจือเลือด กับบัวหิมะหมื่นปี ข้าบังเอิญพบเข้า...”
ตึง!!!
“ท่านพี่ ท่านพี่” หลันฮุ้ยเจินเห็นสามีเป็นลมล้มพับไปแล้วก็ตกใจ ส่วนตัวต้นเหตุได้แต่ส่ายหน้า แล้วก็คิดว่าบิดาใจเสาะเกินไปแล้ว กับแค่หลินจือเลือดกับบัวหิมะหมื่นปีเท่านั้นเอง ทำเหมือนของล้ำค่ามากมาย
‘หรือว่าเขาต้องหาของล้ำค่าเข้าบ้านเยอะ ๆ พวกเขาจะได้ชิน’
ผิงหยางครุ่นคิด แล้วก็เดินออกจากบ้านไป ปล่อยให้ท่านแม่กับน้องสาวดูแลท่านพ่อไป ส่วนตนเองจะไปดูคันไถที่สั่งให้ท่านลุงเหลียงทำให้เสียหน่อย
เมื่อมาถึงบ้านเหลียง พบว่าต้าเหลียงกับเอ้อร์เหลียงกำลังช่วยบิดาต่อเติมบ้าน ส่วนซานเหลียนนั้นกำลังแกะเม็ดบัว สงสัยว่าชวนไปเก็บกับน้องสาวของเขาด้วยกันมานั่นเอง
“คารวะท่านพ
