หลังจากกินข้าวอิ่ม เอ้อร์เหลียงอาสาล้างปิ่นโตเองส่วนผิงหยางและต้าเหลียงเดินไปเก็บใบชางเย่ด้วยกัน เมื่อได้พอประมาณแล้ว เด็กทั้งสามก็พากันเดินกลับบ้าน
วันนี้หลังจากส่งปิ่นโตให้กับท่านแม่ของผิงหยางแล้ว ทั้งหมดจึงขอตัวไปในตัวอำเภอกัน
“นั่นพวกเจ้าจะพากันไปที่ใด” ผิงเหลียงจินกล่าวถาม เมื่อเห็นบุตรชายเข้าบ้านมา เขากำลังนั่งดีดลูกคิดคำนวณค่าใช้จ่ายทั้งซื้อเมล็ดพันธ์ุข้าวให้บุตรชายและรถม้า ก็เห็นทั้งสามเดินมาที่บ้านพร้อมกับหอบเอาใบไม้มาด้วย
“ท่านพ่อขอรับ พวกเราจะนั่งเกวียนวัวของบ้าน
เหลียงไปตัวอำเภอชุนขอรับ ข้าพบสมุนไพรบางอย่างไม่แน่ว่าร้านสมุนไพรรับซื้อหรือไม่ หากรับซื้อข้าจะได้สอนชาวบ้านให้ช่วยกันเก็บ จะได้มีตำลึงหนักกระเป๋าขอรับ” ผิงหยางกล่าว
“เจ้ารู้จักสมุนไพรด้วยรึ” ผิงเหลียนจินไม่อยากจะเชื่อ บุตรชายเขารู้ได้อย่างไร บิดามารดาเขาขัดขวางการร่ำเรียนของบุตรชาย ไม่แน่ว่าบุตรชายเขารู้ได้อย่
