วันนี้ผิงหยางให้ท่านแม่หุงข้าวแล้วเอาเนื้อตากแห้งย่างใส่ในห่อข้าว แล้วห่อใบบัวใส่ในกระเป๋าเป้ ตอนนี้คนในหมู่บ้านชินกับกระเป๋าเป้ของผิงหยางแล้ว เพราะเจ้าหนูน้อยไปไหนมาไหนก็สะพายไปด้วย และวันนี้เขาก็เอากระเป๋าเป้ตะกร้าสานเพราะจะขึ้นเขา ดังนั้นหากมีของป่าติดไม้ติดมือกลับมาด้วยคนจะไม่สงสัย ว่าใส่อะไรมาทั้งที่หากเขาไปคนเดียวก็จะสะพายแค่กระเป๋าเป้ก็เพียงพอแล้ว
“ไปกันเถอะ เจ้าเอาอาหารกับน้ำมาแล้วใช่หรือไม่” ผิงหยางไม่ลืมเตือนสองพี่น้อง เพราะเข้าป่าไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเจอของที่ต้องการ จึงต้องเตรียมน้ำกับอาหารไปให้พร้อม แต่ถ้าฉุกเฉินเขาย่อมมีกระเป๋าเป้ช่วยเหลืออยู่แล้ว
“เรียบร้อยแล้วเจ้าไม่ต้องห่วง ” สองพี่น้องบ้าน
เหลียงกล่าว เขาย่อมรู้ดีว่าเข้าไปในป่าล้วนไม่มีของกินง่าย หากไม่พกไปจากบ้าน
สามเด็กชายวัยไล่เลี่ยกันเดินออกจากบ้าน พร้อมม้าคู่ใจที่ชาวบ้านเห็นจนชินตา เพราะว่าผิงหยางไปที่ใดก็จะมีม
