วันต่อมา
08.30 น.
"นี่ได้เวลาตื่นแล้วนะคะ"
"แล้วถ้าพี่ไม่ตื่นล่ะ?"
"เธอจะทำยังไง?"
ริมฝีปากฉันเม้มเข้าหากันแน่นขณะที่สายตาก็เหลือบมองพีเคที่กำลังนอนยิ้มอยู่ตรงหน้าฉัน เขานอนตะแคงมาหาฉัน และพาดมือตัวเองไว้ขณะที่ฉันก็กำลังนอนตะแคงเข้าหาเขาเช่นกัน...ฉันตื่นมานานแล้วและตอนนี้กำลังพยายามปลุกให้เขาลุกอยู่แต่ดูเขาสิเอาแต่กวนฉันอยู่นั่นแหละ
"โลมา...โลมาก็จะลุกไงคะในเมื่อพี่พีไม่ลุกพี่ก็ต้องให้โลมาลุกสิ"
"เธอนี่มัน"
ฉันเบิกตามองพีเคที่กำลังมองมาที่ฉันอย่างหงุดหงิดอย่างไม่เข้าใจ เขาขยับเข้ามาหาฉันและกอดฉันไว้แน่นกว่าเดิมจนฉันทำอะไรแทบไม่ถูก
"ถ้าเธอไม่รู้ก็นอนมันอยู่ตรงนี้แหละ"
"แต่พี่ต้องไปทำงาน"
พีเคไม่ตอบแถมยังซุกใบหน้าตัวเองลงมาที่เนินอกฉันอย่างที่ชอบทำบ่อยๆ ซึ่งนั้นมันทำให้ฉันขนลุกฉันพยายามยื้อตัวเองออกจากเขาแต่ก็ไม่เป็นผล...ให้ตายแล้วเขาอยากให้ฉันทำอะไรกันล่ะ??
ก็อกๆ
"คุณโลมาคะตื่น
