20.35 น.
ครืด
มือของฉันยกขึ้นเท้ากับประตูไว้พร้อมกับปลายเท้าตัวเองที่ยันลงที่พื้นหลังจากที่อาบน้ำเสร็จอย่างยากลำบาก ฉันเดินไปที่ราวตากผ้าและตากมันไว้ก่อนจะเดินกลับมานั่งบนฟูกอย่างหมดแรง...เป็นอะไรตรงเท้านี่มันทรมานมากเลยนะ จะอาบน้ำจะเดินก็ยากลำบากไปหมดฉันนั่งเช็ดผมไปเรื่อยๆขณะที่สายตาก็มองไปที่ประตูที่กั้นระหว่างห้องฉันกับพีเค
ฟึ้บๆ
เสียงเช็ดผมของฉันยังดังต่อเนื่องขณะที่สายตาก็เหม่อมองไปทั่วทั้งห้องอย่างเบื่อๆ และไม้ค้ำที่วางอิงอยู่ที่ผนังห้องมันทำให้ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ฉันใช้มันไม่เป็น...แต่ก็ต้องอยู่กับมันต่อจากนี้อีกนานแน่ๆหรือจนกว่าแผลจะดีขึ้น
โครก...
"หิวข้าวจัง"
ฉันบ่นขึ้นเบาๆพร้อมกับเสียงท้องที่ร้องขึ้นประท้วงฉันที่เกือบลืมว่าตัวเองยังไม่ได้กินข้าว ฉันเม้มริมฝีปากแน่นก่อนจะวางผ้าลงที่โต๊ะและค่อยๆลุกขึ้นอีกครั้ง
พรึบ!
"เกือบไป!"
เสียงถอนหายใจของฉันดังขึ้นเบาๆเพราะตัวเองเกื
