วันต่อมา...
ฟ้าฝันเดินลงบันไดมาราวกับร่างไร้วิญญาณ ดวงตาของเธอเหม่อลอยมองไปด้านหน้า สภาพเหมือนคนที่ร้องไห้หนักและไม่ได้นอนมาทั้งคืน บวกตาดำคล้ำเป็นร่องรอยเห็นอย่างได้ชัดว่ามันไม่ปกติเหมือนเดิม
"คุณฟ้าคะ กินข้าวค่ะ" ป้าแม่บ้านเอ่ยเรียก เธอมองไปที่โต๊ะอาหารเล็กน้อยก่อนจะเดินผ่านออกไป
"ไปมหาลัย"
"ครับคุณฟ้า" คนขับรถตอบรับ จากนั้นก็ขับรถพาเธอไปส่งที่มหาวิทยาลัยทันที
ชินกรณ์บอกว่าเขาจะเป็นคนมารับเธอไปส่งที่มหาวิทยาลัยเอง แต่ตอนนี้เธอไม่อยากเจอหน้าใครทั้งนั้น ไม่อยากคุยกับใครด้วย
มหาวิทยาลัย...
"ยัยฟ้า...ทำไมสภาพของแกถึงเป็นแบบนี้!?" เมื่อได้เจอหน้ากันต้นหอมก็ถามขึ้นด้วยความตกใจ เพราะสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้มันดูไม่ได้เลย
"อืม เมื่อคืนฉัน...แทบไม่ได้นอนเลยอ่ะ"
"เกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกับเขาอีกแล้วหรอ!?" เพราะมันก็มีไม่กี่อย่างที่จะทำให้ฟ้าฝันนอนไม่ได้ และมีแค่เขาคนเดียวที่ชอบหาเรื่องเธอ
"
