EPISODE- 1
2826 Words
ELIZABETH POV.
ANG ARAW NG KASAL...
NAKASUOT siya ng mamahaling damit pangkasal ngunit ang bigat ng bawat hakbang niya patungo sa altar. Ang kanyang mga mata ay hilam sa luha. At habang palapit siya sa lalaking kinamumuhian. Dama niyang gusto ng huminto ang kanyang mga paa sa paghakbang. Subalit wala siyang pagpipilian kundi makiayon sa kagustuhan ni Lorenzo. Ang demonyong lalaking nakatayo sa tabi ng dalawang taong umaagapay dito. At kung sino man ang mga ito ay wala naman siyang pakialam.
Gusto niyang pigilin ang mga oras hanggang matapos ang kasal. Nang sa gano’n kahit sa huling sandali ay masilayan man lang ang pinakamamahal na ama. Dahil sa mga oras na iyon ay hinahatid naman sa huling hantungan ang katawan ng lalaking kanyang pinagmulan.
Hindi niya makakalimutan ang mga oras na lumuhod siya sa paanan ni Lorenzo. Kulang na lang ay halikan niya ito sa mga paa. Upang payagan lamang siyang makapunta sa burol ng ama. Ngunit bigo siya at sa halip ay nagawa pang ikulong ang kanyang ina sa isang madilim na silid.
Pagdating niya sa altar ay inabot ni Lorenzo ang kanyang kamay. Ngunit wala siyang lakas na angatin iyon kundi ito mismo ang umabot. Pagkatapos ay dinala pa sa labi nito at hinalikan ang kanyang palad. Ang mainit nitong labi na dumikit sa balat niya ay nagbigay kilabot sa buong katawan. Gusto niyang hilahin upang mabitawan nito ngunit naramdaman niyang mas humigpit pa ang hawak at may kasama pang pisil.
“Aking mahal, tinatanong ka ni Padre.” Nakangiti pa nitong pahayag sa kanya ngunit masasalamin na may halong pagbabanta. Ang titig nito sa mga mata niya ay nagpapahayag din ng karahasan. Kaya napatango na lamang siya sabay sagot ng oo padre tinatanggap ko siyang maging asawa. Hanggang lumipas ang mahabang sandali ng hindi na niya namamamalayan pa.
"Maaari mo ng halikan ang iyong asawa.” At ikinagulat pa niya iyon ng lumapat ang mainit na bagay sa kanyang labi. Sinubukan niyang itulak ito ngunit mas sumidhi pa ang marahas nitong halik. At ang labi niya ay halos lamunin na nito ng buo sa sobrang panggigigil. Sa pangalawang pagkakataon ay muli niyang nalasahan ang dugo mula sa nagka sugat na bibig. Habol niya ang paghinga ng bitawan siya nito pagkatapos ay hinapit naman ang kanyang baywang.
“Ang mabuti pa ay umalis na tayo, halika na aking mahal.” Gusto niyang magprotesta ngunit alam niyang wala din iyong saysay.
Hindi na rin niya namamamalayan ang kanilang dinadaanan. Basta ang nalaman na lang niya ay naroon na sila sa loob ng isang mamahaling sasakyan. Akmang lalayo siya dito nang biglang hilahin ang suot niyang damit pangkasal.
“Lorenzo!” na bigla niyang sambit sa pangalan ng asawa. Kasabay ay hinila ang suot upang maikuble ang bumuyangyang niyang dibdib.
“Huwag mong takpan, gusto kong makita ang hubad mong katawan.”
“Pero naririto tayo sa sasakyan, hindi ka ba makapaghintay….
"Tama ka aking mahal, hindi na ako makapaghintay na maging akin ang katawang yan. Kaya alisin mo ang dalawang braso mo sa iyong harapan. Ayaw kong may sagabal sa aking mga mata.” hindi niya ito sinunod bagkus at patuloy niyang inayos ang kanyang suot. Ngunit muli siya nitong hinablot, “sige ulitin mo pa ng tuluyan ng malibing sa kinaroroonan niya ang iyong ina!” sa narinig ay nabitawan niya ang kanyang damit at hinayaan na lang iyong malaglag. “Umayos ka ng upo at alisin mo ang iyong suot na panloob.”
“Ayaw ko, hindi ko yon magagawa anong akala mo sa akin isang laruan?” hindi niya na napigilan ang galit at nagsisigaw na siya sa harapan ng demonyong lalaking ito.
“Huwag kang mag-alala hindi naman kita dito aangkinin. Gusto ko lang makita ang aking pagmamay-ari. Sige na hubarin mo na yan o gusto mong ako pa ang mag-alis? Pero hindi ko maipapangako na makokontrol ko ang aking sarili. Kaya kung ako sayo ay ikaw na lang ang magkusang hubarin lahat ng sagabal diyan sa katawan mo.” nakita niyang hindi ito nagbibiro kaya wala siyang nagawa kundi sundin ang bawat naisin nito. Mabilis niyang inalis ang lahat ng saplot sa katawan at tiniis ang kahihiyan.
“Bakit ka naihiya sa akin? Isa pa ay huwag mong takpan. Dahil ako lang naman ang nakakakita sa katawan mong hubad. Hindi ko hahayaan na may ibang mata ang titingin sa aking mga laruan. Akin ka lang at ako lang ang nagmamay-ari sayo kaya wala kang dapat ikahiya.
At bago ko makalimutan, ilagay mo diyan sa iyong isipan lahat ng pangangailangan ko ay kailangan mong ibigay. Paligayahin, pasayahin at paglingkuran. Iyon ang papel mo bilang Mrs. Elizabeth Terran, naiintindihan mo?” hindi siya sumagot, basta nakatingin lang ang mata niya sa ibang parti ng sasakyan. "Napakaganda mo aking mahal, hindi talaga ako nagkamali ng bilhin kita sa iyong mga magulang.”
“A-Anong sabi mo, binili mo ako?”
“Tama ang yung narinig aking mahal. Kaya lang ay sumuway sa usapan namin ang iyong ama.”
“Kaya pinatay mo siya?”
“Hindi ako ang bumaril sa kanya tulad ang maling akala mo.”
“Sinungaling! Kahit ano pang sabihin mong kasinungalingan ay hindi ako naniniwala sayo, demonyo ka!”
“Ikaw ang bahala, isa pa ay nailibing na ang katawan ng papa mo at hindi na yon maibabalik pa. Kaya kung ano ang iyong pinaniniwalaan ay nasa iyo na yon. Ngayon ibuka mo ang yung mga hita dahil gusto kong makita ang pinakapaborito kong laruan."
“Bastos kang demonyo ka!” ngunit napatili siya ng malakas na hinila ang kanyang magkabilang paa. Pagkatapos ay may pinindot ito sa gilid at ang sinasandalan niya ay naging tila ibabaw ng kama. “ano ba bitawan mo nga ako!” at sinubukan niya itong sipain ngunit malakas nitong pinaghiwalay ang magkabila niyang hita. At naramdaman na lamang niya ang mainit na bagay sa kanyang pagkababae. At kahit anong pagsisikap na kumawala sa asawa ay hindi niya magawa. Hanggang ang pandidiri niyang nararamdaman ay napalitan ng kakaibang kiliti mula sa kanyang kaibuturan. Ganun pa man ay hindi niya papayagan bigyan ng kasiyahan ang demonyong asawa. Kaya pumikit na lamang siya at ang init na nagsisimula ng dumaloy sa kanyang kaloob looban ay sinikap na balewalain. Ngunit bigla rin siyang napadilat ng madamang may bagay na pumasok sa kanyang lagusan.
“Naoakaganda nito, aking mahal.” Wika pa nito at ang buong akala niya ay aalisin na nito ang daliri sa kanyang loob ngunit hindi nangyari. Bagkus ay nakaramdam na siya ng hapdi sa pagka banat ng kanyang loob.
“Tama na at nasasaktan ako sa ginagawa mo!” Malakas niyang protesta dito at mabuti naman ay sinunod siya nito.
“Okay aking mahal, siniguro ko lang na ako ang unang lalaki sa buhay mo.” at napabaling na lamang ang kanyang mukha sa ibang direksyon. Nang makitang sinubo nito ang daliri na galing sa kanyang lagusan. Dinilaan pa talaga nito at hindi man lang nandiri sa konting dugo na naroon.
“Ayusin mo na ang yung sarili at maya maya ay bababa na tayo ng sasakyan.”
“Paano ko ayusin ang damit ko ay sinira mo?” galit na sigaw niya sa kanyang demonyo asawa.
“Merong mga damit diyan sa gilid ng inuupuan mo, aking mahal. Kunin mo at magbihis ka na, nariyan din ang lahat ng kailangan mo.” hindi siya sumagot at kinuha na lamang ang mga damit na nakalagay supot. Pagkatapos ay dinampot ang mga iyin at nagsimulang magbihis. Hindi sinasadyang na mapasulyap siya sa asawa. At nakatitig lamang ito sa kanya hindi niya alam kung anong ibig sabihin ng mga tingin nito. Ngunit may kakaibang hatid na kilabot sa kanyang buong katawan.
Nang makapagbihis ay hinila niya ang wedding gown at akmang ayusin ng marinig ang boses nito.
“Iwanan mo nayan diyan at bahala na ang mga tauhan sa mga yan. Halika lumapit ka at ako na ang magtatali ng buhok mo.” napa taas ang kilay niya sa narinig akala yata ng demonyong ‘to ay madadala siya sa ganon. Hindi niya ito pinansin sa halip ay mabilis na tinalian ang kanyang buhok. Pagkatapos ay sinuot ang sandalyas na nakita sa isa pang supot. Alam niyang mamahalin ang lahat ng yon pero hindi niya kailanman ikatutuwa Kahit anong gawin ng lalaking ito ay hinding hindi niya ito magagawang patawarin.
NANG sumunod na mga araw ay hindi niya gustong lumabas ng silid. Dahil hindi pa rin niya mapaniwalaan na may asawa na siya. Kaya heto siya at nananatili lang nakatitig sa kisame habang walang patid ang pagdaloy ng masaganang luha sa kanyang mukha.
Namamaga na rin ang mga mata dahil sa buong gabing pag-iyak. Hanggang sa mga oras na yon ay ayaw pa rin tanggapin ng kanyang sistema na mararanasan niya ang ganitong buhay.
Magmula ng bata siya ay binusog ng pagmamahal mula sa mabait na mga magulang. Kaya naman ay ginawa niyang inspirasyon ang mga ito upang makatapos ng pag-aaral. Ilang panahon na lamang at makakamit na niya ang tagumpay. Subalit sa isang kisap mata ay naglahong lahat ang kanyang mga pangarap.
Pinatay ang ama at inilayo sa kanya ang ina. At ngayon ay hindi man lang siya makalabas ng bahay. Kahit saan siya dumungaw ay merong bantay. Saan man siya magtungo ay may nakasunod sa kanyang kasambahay.
Tama na pinakasalan siya ngunit hindi naman asawa ang trato sa kanya. Kundi isang alipin na taga bigay ng aliw, taga silbi at tagasunod sa lahat ng bawat naisin ng kanyang demonyong asawa.
“Senorita Elizabeth, nakahanda na ang iyong paliguan. Halika na at ihahatid ka na nila doon.” Sabay lapit ng dalawang babae sa magkabila niyang gilid at inalalayan pa siya. Dinala siya ng mga ito sa loob ng banyo. Pagdating doon ay tumayo lamang siya at naghintay. Ang mga ito ang nag-aalis ng kanyang kasuotan. Para siyang manikang de susi kung tratuhin ng dalawang babaeng ito. Hindi naman siya maaaring sumuway dahil delikado ang buhay ng kanyang mama.
“Isang oras ka lamang maaaring magbabad, Senorita Elizabeth. Kailangan bago dumating si Master Lorenzo, ay nakahanda ka na.” tumango na lamang siya sa mayordoma at lumabas na silang tatlo. Naiwan siyang nakalubog sa napakabangong tubig ng jacuzzi. At pansamantala ay nakalimutan niya ang mga problema.
Unti-unting naginhawahan ang kanyang buong katawan. Pumikit at ninamnam ang bawat sandali. Ngunit bigla rin napadilat ng mag pakita sa isipan ang duguang katawan ng ama. May pagmamadaling tumayo at umahon mula sa tubig. Hindi na niya hinintay ang dalawang babae upang pagsilbihan siya. Agad na tumapat sa dutsa at mabilisang tinapos ang paliligo. Pagkatapos maisuot ang balabal ay lumabas na siya ng pinto.
Nagulat pa ang tatlong babae ng makita siya at hindi malaman kung paano siya iistimahin. Tinaas niya ang dalawang kamay upang sabihin sa mga ito na kaya niya ang kanyang sarili. Ngunit lumapit pa rin ang mga ito sa kanya.
“Patawad po, Senorita Elizabeth. Ngunit mahigpit ang bilin ni Master Lorenzo, na tratuhin ka namin bilang reyna.”
“Hindi ninyo kailangan gawin yon o sundin ang asawa ko. Isa pa ay wala naman siya dito kaya wala kayong dapat alalahanin.”
“Meron mga mata sa paligid si Master Lorenzo, at anumang oras ay maaari kaming maparusahan. Kaya pakiusap, Senorita Elizabeth, hayaan mo kaming pagsilbihan ka.” Tumahimik na lamang siya at hindi na sumagot. Kailangan niyang kausapin ang kanyang asawa. Ayaw niya ng ganitong patakaran. Nasasakal siya sa pinaggagawa sa kanya ng mga ito.
“Anong oras ba darating ang asawa ko?”
“Kalahating oras mula ngayon ay darating na siya. Kaya dapat nakaayos na ang lahat, Senorita Elizabeth.”
“Bakit may okasyon ba at kailangan nakabihis ako ng ganyang damit?” nagsisimula na siyang mairita sa dalawang babae. Masyado kasing masunurin sa utos ng kanyang asawa.
“Opo, Senorita Elizabeth. Ngayon ay makakaharap mo ang ama, ina at dalawang kapatid na babae ni Master Lorenzo.
“Okay! Pero ayaw ko ng makapal na kolorete sa aking mukha. Isa pa ay nangangati ako sa mga pangpaganda kaya pulbos at lipistik lamang ay ayos na.”
“Masusunod po, Senorita Elizabeth.” Naupo na siya sa harapan ng salamin at pumikit. Para makaiwas na rin kung sakaling kakausapin pa siya ng mga ito.
Agaw antok siya ng marinig na tinatawag ang kanyang pangalan. Muntik na pala siyang makatulog. Marahil dahil puyat siya sa mga nagdaang gabi. Pagsulyap niya sa salamin ay agad na sinipat ang kanyang mukha pati na buhok. Wala naman siyang reklamo kaya tumayo na at muling nakiayon sa mga ginagawa ng dalawa.
“Napaka ganda mo, Senorita Elizabeth. Hindi nakakapagtaka na ikaw ang babaeng pinakasalan ni Master Lorenzo.” papuri pa ng isa matapos siyang nabihisan. At naintrega siya sa pananalita ng isang babaeng umaasiste sa kanya.
“Bakit mo naman nasabi yon… anong pangalan mo?”
“Rosa po at siya naman si Liway.”
“Okay, Rosa sabihin mo sa akin. Bakit mo nasabi na ako ang napiling pakasalan ng asawa ko?”
“Naku, mawalang galang na po, Senorita Elizabeth. Pero hindi kami maaaring magbigay ng komento tungkol sa pribadong buhay ni Master Lorenzo.”
“Hindi? Pero kasasabi mo lang na nakapa ganda ko kaya ako ang napiling pakasalan ng Master Lorenzo nyo, ‘’di ba?”
“Ahm… o-opo, pasensya na po, Senorita Elizabeth.”at hindi nakaligtas sa mata niya ang takot nito.
“Huwag kang mag-alala tayo lang naman ang nakakaalam. Hindi ko kayo ipapahamak dahil alam kong demonyo ang asawa ko. Kaya sabihin mo sa akin, Rosa. Sige sabihin mo at makikinig ako.”
“A-Ano po, Senorita Elizabeth. Iyong dalawang babae sinasabi naming kapatid ni Master Lorenzo. Hindi po talaga niya kapatid ang mga yon. Ampon ng mga magulang niya at ang dalawang yon ay parehong malaki ang gusto kay Master Lorenzo. Kaya mag-ingat ka sa kanilang dalawa, Senorita Elizabeth. Sigurado gagawa ng hindi maganda ang mga yon upang masira ang pagsasama ninyong mag-asawa.”
“Ganon ba?”
“Tama po ang sinabi ni Rosa, kaya huwag kang magtitiwala sa kanilang dalawa. Sigurado makikipag lapit sayo ang mga yon upang kunin ang iyong loob. Pagkatapos ay saka ka nila titirahing patalikod. Kagaya ng ginawa nila doon sa unang nobya ni Master Lorenzo.”
“Ano ang tungkol doon? ang ibig kong sabihin ay anong ginawa nila sa dating nobya ng Master Lorenzo nyo?”
“Ahm… w-wala po, Senorita Elizabeth.” Hindi na lang niya kinulit pa si Liway. Kahit na sulyapan niya sa salamin na siniko ito ni Rosa upang hindi magsalita. Saka na niya ito tatanungin kapag silang dalawa na lamang. Sa ngayon ay tama na muna ang konting impormasyon.
Sabay pa silang napalingon sa pinto ng makarinig ng dalawang magkakasunod na katok. Pagkatapos ay bumukas iyon at pumasok ang asawang si Lorenzo.
“Lumabas kayong kahat!” narinig niyang utos nito sa dalawang babae. At agad namang tumalima ang mga ito. Nang makalabas ang dalawang babae. Akmang hahakbang siyang palayo dito. Subalit biglang sumalikop sa kanyang katawan ang magkabilang braso nito.
“Bitaw nga!” sabay alis niya ng mga braso nito. Ngunit sa halip na bumitaw ay mas humigpit pa iyon sa kanyang katawan.
“Nananabik na ako sayo, aking mahal.” Hindi siya sumagot at agad na umikot sa pagkakatayo upang makawala sa yakap nito. Subalit maling kilos pala ang kanyang ginawa. Dahil mabilis siyang nasunggaban nito pagkatapos ay sinibasib ng halik. Ngayon ay mahigpit ng nakahawak sa magkabila niyang sintido ang malaking kamay nito. Marahas, mapag-angkin at may panggigigil ang pinalalasap sa kanyang halik. Napa daing na lamang siya ng tila naubusan na ng hangin sa dibdib. At saka pa lamang siya nito binitawan. “Ayusin mo ang yung sarili at naghihintay na sila sa hapag kainan.” tahimik siyang lumapit sa salamin at pinunasan ang kumalat na lipistik. Pagkatapos ay naglagay ng bago. Nang masigurong ayos na ang mukha ay tumuwid na siya ng tayo. Huling huli niya ang malalim na titig nito sa kanyang kabuuan. At hindi niya alam kung anong ibig sabihin ng mga tingin na yon.
“Handa ka na ba aking mahal?” hindi siya sumagot pero dinaan niya ito sa tango. Pagkatapos ay inabot ang kanyang kamay at nilagay sa braso nito. “Huwag kang nagpapakita ng kahinaan sa kahit sinong taong makakaharap mo ngayon. Taas noo at ipakita mo sa lahat na matapang ka at hindi basta babae. Dahil ayaw kong nakakarinig ng anumang negatibong salita pa tungkol sayo. Alam mo kung anong kaya kung gawin sa mga taong aalipusta sayo. Asawa kita kaya ipakita mo sa lahat na hindi ako nagkamali ng piliin kita-- At bago ko makalimutan, bawal kang ngumiti sa kahit sinong lalaki. Ang ngiti mo ay para lang sa akin ganun din ang mga mata mo. Ako lang dapat ang nakikita mo at wala ng iba, maliwanag ba?” tumango na lamang siya at nananatiling tahimik. Dahil baka hindi siya makapagpigil ay masipa na naman niya ito at tuluyan ng mabaog.
- Writer
