Geraldine's Point of View*
Nasa sasakyan na kami ngayon at hindi ko alam na dalawang sasakyan pa ang dala niya na may lamang mga groceries at ano pa. Pinaghandaan nga niya ang pagpunta niya doon sa bukid.
"Sabihin mo lang kung kulang ang mga dinala natin ay magpapadala agad akong kinabukasan ng another grocery."
Natigilan naman ako sa sinabi niya.
"Ayos na yan."
"Sure, wife?"
"Oo nga."
Dahan-dahan naman niyang hinawakan ang kamay ko at pinasandal niya ang ulo ko sa balikat niya na kinatingin ko sa kanya.
"Magpahinga ka na muna mukhang tatlong oras pa ang travel papunta sa bukid ninyo. Hindi ko alam na ganun pala kalayo ang travel mo pabalik sa akin. Kaya pala hindi kita makita nung hinanap kita."
"Hindi naman malayo."
"Malayo na yun para sa akin. Ayokong lumayo ka sa akin, wife.
