นภัสสรหยุดเรียนหนึ่งวันเพื่อพาแม่มาหาหมอ แม้ผู้เป็นแม่จะทำงานเป็นแม่บ้านที่โรงพยาบาลที่ตัวเองทำงานอยู่ก็จริง แต่หญิงสาวก็อยากรู้ว่าโรคของแม่เป็นอย่างไร ช่วงนี้แม่กานแก้วมักจะไม่สบายบ่อย มักบ่นแน่นหน้าอกหายใจไม่ค่อยออกอยู่บ่อย ๆ
ณ โรงพยาบาล
“คุณกานแก้ว เดชนุสรณ์ ค่ะ” เสียงพยาบาลเรียกชื่อคนไข้ เจ้าของชื่อลุกขึ้นยืนกำลังก้าวไปหาพยาบาล จังหวะนั้นทำให้เกิดหน้ามืดจึงต้องยืนกับที่
“แม่” นภัสสรรีบจับตัวแม่ไว้ พยาบาลเห็นพอดีจึงช่วยพยุงไปนั่งที่เดิม
“อื้อ หน้ามืดนิดหน่อยลูก” แม่กานแก้วบอกกับลูกสาว ระยะหลังมานี้นภัสสรมักเห็นแม่ไม่ค่อยนอน
บางทีเธอเลิกงานมายังเห็นแม่ทำนู่นทำนี่ ไม่ก็เดินไปมาในบ้าน เธอกลัว ๆ เหลือเกิน เมื่อได้นั่งพักอาการดีขึ้นจึงเข้าไปหาหมอในห้องตรวจ กลัวจะเป็นการเสียเวลาสำหรับคนไข้คนอื่นที่รอ
“นั่งรอคุณหมอสักครู่นะคะ เดี๋ยวคุณหมอมาค่ะ” พยาบาลเดินเข้ามาบอกแม่กานแก้ว นภัสสรนั่ง
