“ทำไมกูต้องหวงด้วยวะ” น้ำเสียงเย็นชาแต่ใจนั้นมันร้อนรุ่มอยากกระแทกหน้าผู้ชายคนนั้นหนัก ๆ ที่กล้ารุ่มร่ามลวนลามเด็กของเขา
“มึงหึงหวงภัสแน่นอน นั่นคือแม่ของลูกมึงนะโว้ย” มาวินรู้เรื่องนี้เพราะหมอปัณเป็นคนเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังเอง
“ร่านละไม่ว่า” ริมฝีปากเข้มกดเสียงต่ำ ใจเต้นระทึกอยากสั่งสอนหญิงสาวให้หลาบจำ
“เฮ้ย น้องภัสไม่เคยนอกลู่นอกทางโว้ย ไม่มีอะไรกับแขก กูรับประกันได้ ถึงเวลาทำงานก็ทำถึงเวลาเลิกงานเขาก็กลับบ้าน ไม่เคยนอกลู่นอกทาง ภัสไม่มีนิสัยแบบนี้” เจ้าของร้านการันตีว่าหญิงสาวเป็นเด็กดี
“ดูเหมือนมึงจะเข้าข้างเธอซะเหลือเกินนะ” น้ำเมาถูกปล่อยลงลำคอหมดแก้ว
“เฮ้ย กูไม่ได้เข้าข้างน้องภัส ตั้งแต่ทำงานมากูเห็นเธอพยายามรักษาระยะห่างจากลูกค้า ไม่มีนอกมีในเชื่อกู” คนเป็นเจ้าของรู้ดีว่าหญิงสาวเป็นเด็กดีไม่มีออกนอกลู่นอกทาง
“คนอย่างนี้ย่ากูจะให้มาเป็นแม่ลูกกู” หมอปัณเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น มากกว่า
