เป็นเวลากว่าสองสัปดาห์แล้วที่นีรนุชเข้ามาช่วยงานอยู่ในรีสอร์ท ทุกเช้าจะมีดอกไม้สดช่อใหญ่ประดับอยู่ในแจกันบนโต๊ะไม้สักภายในห้องทำงาน และทุกเที่ยงเด็กสาวที่อยู่ในวัยแรกแย้มราวดอกไม้ผลิบานเต็มที่ก็จะควงแขนผู้บริหารหนุ่มทานข้าวในห้องอาหารของรีสอร์ทสุดหรู และเกือบทุกวันเช่นกันที่พีรพลก็หมั่นนำของฝากมานั่งพูดคุยเรื่องสัพเพเหระกับเลขาของผู้บริหารในห้องทำงาน
“คุณรามหรือคะ...ดิฉันร่างจดหมายจะเสร็จแล้วรอสักครู่นะคะ”
ลักษมีที่มัวสาละวนอยู่กับการพิมพ์จดหมายด้วยคอมพิวเตอร์พูดโดยไม่ได้หันไปมองเมื่อได้ยินเสียงประตูถูกเปิดออก
“งานยุ่งหรือลูก ทานข้าวหรือยัง” เสียงทุ้มกังวานทำให้หญิงสาววางงานในมือลงกะทันหันก่อนจะมองไปทางพงพจน์ที่กำลังเดินเข้ามาหา ความอบอุ่นแล่นขึ้นมาจับหัวใจทั้งสองดวงที่ได้มาพบกันในเวลาเช่นนี้
“คุณพ่อมารับนีรนุชไปทานข้าวหรือคะ เขาออกไปกับค
