‘ไอ้แม็ค อัครณัฐ...กูจะจำชื่อมึงไปจนตาย!!’
และหลังจากที่มันรู้ว่าทำเธอท้อง ไอ้แม็คมันก็รีบเผ่นไปเรียนต่อมหา’ลัยที่เมืองนอกทันที ตัดขาดการติดต่อกับเธอทุกช่องทาง ทั้งยังปล่อยข่าวว่าเธอโดนรุมโทรมอีกต่างหาก !!!
‘อีดุจดาวห้อง ม.5/7 มันร่านk มันโดนแก๊งแข่งรถฉุดไปรุมโทรมมาว่ะ’
ตอนแรกเธอคิดจะไปทำแท้งเพื่อจบปัญหา ลาออกจากโรงเรียนแล้วเข้ากรุงเทพฯเพื่อหางานทำซะ
เพราะยังไงก็คงไม่มีปัญญาเลี้ยงลูกอย่างแน่นอน เธอเป็นแค่นักเรียนชั้น ม.5ที่กำลังจะขึ้นชั้น ม.6 แถมเป็นเด็กกำพร้าที่อาศัยอยู่กับป้าซึ่งทำงานเป็นแค่แม่บ้านเงินเดือนน้อย
หากไม่ใช่เพราะน้าหญิงซึ่งเป็นญาติห่างๆยื่นมือเข้ามาช่วย เธอก็คงไม่ยอมอุ้มท้องจนคลอดเด็กออกมาลืมตาดูโลกที่สกปรกแบบนี้
น้าหญิงกับสามีทำงานเป็นหมอและพยาบาลที่โรงพยาบาลเอกชนที่เธอคลอดนั่นล่ะ พวกเขาแต่งงานกันมาเกืบสิบปีแล้ว แต่ยังไม่มีลูกสักคน ก็เลยอยากรับลูกของเธอไปเลี้ยงดูในฐานะลูกแท้ ๆ
“หนูว่าจะหางานทำน่ะป้า”
“อ้าว...แกจะไม่กลับไปเรียนต่อเรอะ อีกแค่ปีเดียวก็จะจบ ม.6แล้วนะ”
“หนูไม่อยากกลับไปโรงเรียนนั้นแล้ว มีแต่คนรอเหยียบหนู เพื่อนสนิทหนูแต่ละคนงูพิษทั้งนั้น ไว้หนูจะเรียน กศน.เอาล่ะกัน ป้าไม่ต้องห่วงนะ หนูไม่ได้เครียดหรือคิดมากกับเรื่องนี้แล้ว หนูจะเริ่มต้นใหม่”
“ดีแล้ว แกไม่เครียดก็ดีแล้ว คนเราผิดพลาดกันได้โว๊ย แค่อย่าจมอยู่กับมันก็พอ งั้นแกจะเข้ากรุงเทพฯมั้ย ป้าจะได้ฝากเพื่อนให้ช่วยหางานทำให้”
“ไม่ต้องหรอกป้า หนูได้งานทำแล้ว” พูดพลางยิ้มมุมปากอย่างมีแผนการ
“เหรอวะ งานอะไร ทำที่ไหน”
“พอดีตอนหนูคลอด หนูได้รู้จักกับผู้หญิงห้องข้างๆที่คลอดก่อนหนูประมาณสองวัน เธอเป็นเมียน้อยของนักการเมืองคนหนึ่งล่ะ”
นักการเมืองคนนั้นก็คือบิดาของไอ้เลวอัครณัฐนั่นเอง นายกเทศมนตรีผู้มีภาพลักษณ์สุภาพบุรุษพ่อพระใจบุญ ชายวัยห้าสิบห้าที่ยังสมาร์ทหล่อเหลา เจ้าของธุรกิจโรงแรมและร้านอาหารมากมายในเมืองนี้
“พอดีเธออยากได้แม่บ้านไปช่วยทำงานบ้านและช่วยเลี้ยงลูกน่ะจ้ะ หนูก็เลยเสนอตัวจะทำงานให้”
“งั้นเรอะ แล้วเขารับแกมั้ย”
“รับสิป้า” ยัยนั่นต้องรับเธออยู่แล้ว เพราะเจ้าหล่อนไม่มีน้ำนมให้ลูกกิน แถมห่วงสวยกลัวนมที่ทำมาจะเหี่ยวแฟบอีกต่างหาก ก็เลยยื่นข้อเสนอให้เธอ ซึ่งมีคุณสมบัติพร้อมจะทำงานให้
‘เธอมาเป็นแม่นมให้ลูกฉันได้มั้ย แต่อย่าให้ผัวฉันรู้เด็ดขาด มาทำงานเป็นแม่บ้านก็แล้วกัน ฉันจะให้เงินเดือนเธออย่างงามเลยล่ะ’