โจวชิงฮั่ว ตอนนี้ฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะเสียแล้ว ต่อให้ชื่นชอบรสชาติของสุราเพียงใด แต่คนที่ไม่ได้ดื่มสุราบ่อยเช่นเขาเพียงไม่กี่จอกก็สู้ไม่ไหวแล้ว ชุยหยุนถึงแม้รสสุราจะหอมหวานเพียงใด แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะดื่มมากนัก ด้วยต้องดูแลหลิงเฟิ่ง
“พาใต้เท้าโจวไปนอน” จิ้นอ๋องสั่งองครักษ์ให้พาโจวชิงฮั่วไปนอนพัก เมื่อเห็นว่าโจวชิงฮั่วเข้าห้องไปเรียบร้อยแล้ว เขาก็รวบตัวอวี้หลินขึ้นพาดบ่า ก่อนจะเดินไปที่ห้องพักของตนเองทันที
“ข้า จะนอนกับเฟิ่งเออร์” นางทั้งดิ้นทั้งร้องอย่างไม่ยอม แต่ก็สู้แรงและฝีเท้าที่รวดเร็วของจิ้นอ๋องไม่ได้
“เฟิ่งเออร์ เจ้าเลิกดื่มได้แล้ว ผู้อื่นแยกย้ายไปพักแล้ว เจ้าไปพักที่เรือนหลังเก่ากับข้าเถิด”
“หลินหลิน เล่า...ข้าจะพานาง...เข้าไปในมิติ” เสียงของหลิงเฟิ่งพูดไม่เป็นคำแล้ว
“นางมีท่านอ๋องดูแล ไปเถิด”
ชุยหยุนไม่รอให้หลิงเฟิ่งนางเอ่ยพูดอีก เขาช้อนตัวนางแล้วเดินอุ้มไปที่เรือนหลังเก่า
“พา
