ผ่านไปจิบถ้วยชา (ประมาณ15นาที) ประตูห้องก็เปิดออก เป็นหวงเต๋อฟานที่เปิดประตูห้องให้เจียอี นางผงะถอยห่างจากเขาด้วยสัญชาตญาณหลบหลีก
“คุณหนูรองมู่” เขาเอ่ยเรียกนางด้วยน้ำเสียงละอายแก่ใจ
เรื่องที่เขาถูกพาตัวมาที่นี่ เขาเองก็แปลกใจอยู่ไม่น้อย พอมาเห็นมู่เฟยหย่าที่นางนอนทรมานอยู่บนเตียงเขาก็เดินเข้าไปดูนางด้วยความเป็นห่วง
แม้จะใช้น้ำเย็นเพื่อดับพิษกำหนัดที่เกิดขึ้นแล้ว แต่นางก็ไม่อาจทุเลาลงได้ ยิ่งนางเป็นฝ่ายยั่วยวนเขาด้วยแล้ว บุรุษเช่นเขาที่รักนางหมดใจจะอดกลั้นได้มาเพียงใด เรื่องน่าละอายจึงได้เกิดขึ้น
เจียอีเดินเข้าไปภายในห้อง นางมองภาพพี่สาวที่หมดสติ ถูกคลุมตัวด้วยผ้าห่มไว้ ก่อนจะเรียกเสี่ยวถิงให้มาช่วยจัดการสวมใส่เสื้อผ้าให้นาง
“ข้าจะไปส่งหย่าหย่าที่จวน แล้วจะรับผิดกับรองเจ้ากรมมู่ด้วยตนเอง” หวงเต๋อฟานก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด
“เช่นนั้นก็รบกวนท่าน พาพี่สาวข้ากลับจวนด้วย” เจียอีมองเขาด้วยส
