ตอนที่ 11 คนที่บอกว่าชอบกัน
เจ๋งไม่ยอมพูดอะไรเขาหายเข้าไปในลิฟต์นานแล้วแต่ตัวฉันยังยืนอยู่ที่เดิม พร้อมกับความรู้สึกบางอย่างที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่ มันทั้งตกใจ เสียใจและน้อยใจปะปนกันไปหมด ขอบตาที่ร้อนผ่าวของฉันตอนนี้มันมีน้ำใส ๆ เอ่อนองออกมา จนกระทั่งมันล้นจนหยดแหมะลงพื้น
เขาไปแล้วนะ แบบนี้หรือเปล่าที่เรียกว่า รู้ตัวช้าไป
ครืด
แบม : คุณเพื่อน พรุ่งนี้อย่าลืมนัดนะ ฉันจะไปรับแกตอนเก้าโมง
ฉันยกมือถือขึ้นมาดูข้อความนั้นเพราะหวังว่ามันจะเป็นเขาแต่ไม่ใช่ มันเป็นข้อความของเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบปี แล้วนัดกันไปเที่ยวกันพรุ่งนี้นอกจากแบมก็มีเพื่อนอีกสามคนที่เคยซี้กันสมัยเรียนเรียนมหาวิทยาลัย เราคุยกันว่าจะไปนั่งคาเฟ่ช่วงกลางวัน ไปถ่ายรูปสวย ๆ แล้วตอนค่ำก็ไปดื่มด้วยกัน
แต่เวลานี้ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งนั้น
ฉันส่งสติ๊กเกอร์กลับไปให้เพื่อน ก่อนจะเลื่อนไปที่ช่องแชทของใครบางคน
