“อย่าแม้แต่จะคิดขวัญ ฉันไม่มีวันห่างจากเธออีกแล้ว แล้วอีกอย่างตาหนูเป็นลูกของเรา เธอจะพาตาหนูไปตกระกำลำบากอย่างเมื่อก่อนไม่ได้” กานต์หันมาดุขวัญกมลในความคิดที่ไม่เข้าท่าของเธอทันที เขาจะไม่ปล่อยให้เธอไปไหนอีกแล้ว ขวัญกมลลำบากมามากพอแล้ว ถึงเวลาที่เธอควรจะได้สบายเสียที
“ถ้าแกเลือกผู้หญิงคนนี้ แกก็ตัดขาดกับแม่ไปเลยสิ” แม่เลี้ยงเต็มเดือนขู่เพราะคิดว่าสิ่งนี้มันจะสามารถทำให้กานต์สลัดขวัญกมลทิ้งได้
“ก็แล้วแต่คุณแม่เห็นสมควรเถอะครับ ในเมื่อคุณแม่ไม่ยอมรับลูกกับเมียของผม และผมก็ไม่สามารถทิ้งลูกกับเมียผมได้ งั้นผมก็ขอออกไปอยู่ข้างนอกเอง ต่อแต่นี้ไป ผมไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียในไร่บัวบูชานี้อีกต่อไป ผมกราบขอบคุณคุณแม่ที่เลี้ยงดูผมมาเป็นอย่างดี ผมยังรักและเคารพคุณแม่เสมอ ผมกราบลาล่ะครับ” กานต์ประนมมือไหว้ผู้เป็นมารดาด้วยความเจ็บปวด เขาไม่เข้าใจทำไมมารดาของเขาไม่มีเหตุผล ไว้วันหลังมารดาเขาใจเย็นลงกว่
