บำเรอรักเมียไร้ทะเบียน

ถึงเวลาต้องไปจริงๆ แล้วสินะ...1

“เธอควรจะได้อะไรบ้าง เพราะถ้าหากวันหนึ่งที่เธออยากมีครอบครัวของเธอเอง เธอจะได้ใช้เงินนี้ไปตั้งตัว” กานต์กล่าวอย่างไร้เยื่อใย แม้ว่าหัวใจจะรู้สึกเจ็บที่ต้องเอ่ยเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่อยากเห็นแก่ตัวรั้งเธอไว้กับเขาไปตลอดชีวิต แต่เขาไม่เคยรู้เลยว่าขวัญกมลยินดีที่จะอยู่แบบนี้ไปทั้งชีวิตของเธอ

“ถ้าขวัญอยากอยู่แบบนี้ตลอดไปล่ะคะ” ขวัญกมลกลั้นใจเอ่ยออกมาแม้รู้ว่าคำพูดนี้อาจจะทำให้เขาไม่พอใจเธอ

“เราเคยพูดกันเรื่องนี้แล้วไม่ใช่เหรอขวัญ วันนี้เธออาจจะอยากอยู่กับฉัน แต่ต่อไปถ้าเธอเจอใครสักคนที่เธออยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ เธอก็อาจจะไม่อยากอยู่แบบนี้แล้วก็ได้ เพราะฉะนั้นอย่าพูดคำว่าตลอดไปเลย เพราะคำว่าตลอดไปมันไม่มีอยู่จริง” กานต์กล่าวจริงจัง เขาไม่เคยให้ความหวังขวัญกมล เขาอยากให้เธอรู้ว่าเรื่องระหว่างเธอและเขามันไม่มีวันเป็นไปได้มากกว่านี้

“ขวัญไม่คิดว่าขวัญจะเจอใครที่ขวัญรักได้มากกว่าพ่อเลี้ยงหรอกค่ะ” ขวัญกมลกล่าวเสียงเศร้า

“เธอยังไม่ได้รับรู้ความรู้สึกจากการได้รักจากใครสักคน เธอเลยพูดอย่างนี้ได้ แต่ถ้าหากว่าเธอเจอใครสักคนที่เขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อเธอ รับรองเธอจะไม่มีวันพูดอย่างนี้เด็ดขาด” กานต์กล่าวเพื่อให้หญิงสาวล้มเลิกความคิดที่มีต่อเขา แม้จะเจ็บที่หัวใจ แต่ก็ยังดีกว่าการให้ความหวังหญิงสาว ทั้งที่รู้ว่าเธอต้องการให้เขาพูดเช่นนั้น แต่เขาก็ไม่อยากจะเห็นแก่ตัวไปมากกว่านี้อีกแล้ว

“คนๆ นั้นเป็นพ่อเลี้ยงไม่ได้เหรอ” ขวัญกมลไม่กล้าเอ่ยออกมา เธอได้แต่คิดเรื่องนี้อยู่ในใจ ในขณะที่พ่อเลี้ยงหนุ่มก็จมอยู่ในความคิดของตนเองไม่ต่างกัน

เมื่อมาถึงที่ไร่ ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันไปทำงาน ราวกับคนไม่รู้จักกัน ไม่มีใครสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ เพราะทั้งคู่ปกปิดมันเป็นอย่างดี แม้กระทั่งสายตาแหลมคมของแม่เลี้ยงเต็มเดือน ก็ยังไม่สามารถจับความสัมพันธ์ที่เกินกว่าเจ้านายกับลูกน้องได้

ทุกอย่างดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่คลื่นใต้น้ำขนาดใหญ่กำลังทำให้ขวัญกมลต้องตัดสินใจครั้งสำคัญ นั่นก็คือการที่เธอรู้ว่าตนเองตั้งครรภ์ เธอไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ในเมื่อเธอก็ป้องกันโดยการรับประทานยาคุมกำเนิดอยู่ตลอดเวลา แต่อย่างว่าแหล่ะยาคุมกำเนิดไม่ได้ป้องกันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ โอกาสผิดพลาดก็มีและเธอก็คือคนส่วนน้อยที่ผิดพลาดจากการคุมกำเนิดวิธีนี้