บำเรอรักเมียไร้ทะเบียน

ยอมทุกอย่างเพื่อลูก...2

“ไม่มีอะไรหรอกครับคุณแม่ อีกไม่นานผมก็จะไม่รู้สึกอะไรแล้ว” กานต์เอ่ยออกมาในที่สุด เขารู้ว่าเขาไม่สามารถปกปิดมารดาได้ แต่จะให้เขาเล่าเรื่องที่จะทำให้ท่านขุ่นเคืองใจอย่างเรื่องของเขาและขวัญกมล เขาก็คงไม่มีทางทำอย่างนั้นเด็ดขาด

“อย่าปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้สิ ลูกแม่เก่งจะตาย ทำไมทำชีวิตให้มันตกต่ำอย่างนี้ อะไรที่พอจะแก้ไขได้ก็แก้ไขไปเถอะ ก่อนที่มันจะสายเกินแก้” แม่เลี้ยงเต็มเดือนไม่รู้ว่าอะไรคือปัญหาของบุตรชาย แต่ถ้าให้ท่านเดาไม่ผิดมันคงเป็นเรื่องของหัวใจแน่ๆ

“มันเป็นแบบนี้ก็ดีแล้วครับ เพราะถ้าผมแก้ไขไป คนที่จะเสียใจก็คงจะไม่พ้นคุณแม่” แม้จะเมามาย แต่ชายหนุ่มก็ทราบดีว่าระหว่างเขาและขวัญกมลมันไม่มีทางเป็นไปได้มากกว่านี้ อย่างไรเสียมารดาของเขาก็ต้องการสะใภ้ที่คู่ควรเหมาะสมทั้งฐานะและชาติตระกูล เขาไม่ควรเห็นแก่ตัวตามขวัญกมลกลับมาและรั้งเธอไว้ในตำแหน่งนางบำเรอของเขา

“ตามใจลูกแล้วกัน แต่แม่ขออย่างหนึ่งนะ เพลาๆ เรื่องเหล้าลงไปบ้าง แม่เป็นห่วง แล้วที่สำคัญตอนนี้คนงานในไร่ไม่มีใครกล้าเข้าหน้าลูกแล้ว เพราะตอนนี้ลูกของแม่เห็นอะไรก็หงุดหงิดไปหมด” แม่เลี้ยงเต็มเดือนกล่าวตามสิ่งที่ท่านได้ยินมาจากหัวหน้าคนงาน ในเมื่อบุตรชายของท่านไม่รู้ตัว ท่านก็ควรจะเตือนบุตรชายของท่านจึงจะถูก

“ผมจะพยายามแล้วกันนะครับ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะทำได้หรือเปล่า” กานต์รับปากมารดาไปส่งๆ เขาไม่มีกระจิตกระใจสนใจรื่องอะไรอีกแล้ว ภาพในหัวของเขามีแต่ขวัญกมล และมีแต่คำถามว่าทำไมเธอจึงทิ้งเขาไปไม่ลาสักคำ

“ไปพักผ่อนเถอะ” แม่เลี้ยงเต็มเดือนเห็นท่าทางเศร้าสร้อยของบุตรชายแล้ว ท่านก็ไม่อยากจะคาดคั้นอะไรอีก ผู้หญิงคนไหนที่ทำให้บุตรชายของท่านเป็นแบบนี้ ท่านต้องรู้ให้ได้

“ครับคุณแม่” กานต์กล่าวก่อนที่จะลุกขึ้นเดินโงนเงนขึ้นห้องของเขาไป ในขณะที่แม่เลี้ยงเต็มเดือนได้แต่มองตามด้วยความเป็นห่วง

“เธอไปอยู่ที่ไหนนะขวัญ” กานต์เอ่ยออกมาเสียงเศร้า หลังจากที่เขาขึ้นมาที่ห้อง ก่อนที่ชายหนุ่มล้มตัวลงนอน แล้วหลับไปด้วยความคิดถึงขวัญกมล ผู้หญิงที่เขาไม่เคยรู้เลยว่าเธอมีความสำคัญกับเขามากมายขนาดนี้