เช้าวันต่อมา_
"แหวะ แหวะ" แครอทพยามฝืนร่างกายตัวเอง ให้หยุดโก่งคออาเจียนครั้งแล้วครั้งเล่า นับตั้งแต่ตื่นนอนมาหลายรอบไปแล้ว
เธอค่อยๆพาร่างกายอ่อนแรงไปนั่งพักบนโซฟา ควานหากระปุกพิมเสนพึ่งได้จากเจ้าของแบรนด์ในห้าง สูดดมเรียกความสดชื่นให้ร่างกาย
ครืน~ ครืน~
"ว่าไงคะ" เป็นเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์จากเลขาคนสนิท
"วันนี้ประชุมเลื่อนเป็นช่วงบ่ายนะคะคุณแคร์"
"ทำไมถึงเลื่อนได้ล่ะ พวกบอร์ดบริหารไม่ว่าเหรอ" ร่างบางเขยิบนั่งพิงเบาะ ตั้งใจสนทนาจริงจัง
"คือเจ้าสัวฐากรสั่งเลื่อนเองค่ะ แจ้งแค่ว่าติดธุระด่วนเท่านั้นค่ะ" ปลายสายละล่ำละลักบอก
"งั้นตกลงตามนั้นแล้วกันค่ะ อีกสักพักเจอกันที่ทำงาน"
"ได้ค่ะคุณแคร์"
"เป็นอย่างนี้ไปได้ไงนะเรา" เปลือกตากลมเลื่อนปิด สูดดมพิมเสนน้ำช้าๆ แต่ในหัวสมองกับคิดถึงใครบางคน
"ไม่รับหรอก อย่าหวังว่าจะคุยด้วย" นับว่าเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้พาเรนกระหน่ำโทรมาหาเธออย่าง
