Ep 2 พี่ชายที่แท้จริง
"อ้าว....เจสมาคนเดียวเหรอ"
"เปล่า"
"แล้วมากับคีนเหรอ"
"เปล่า"
เจสซี่เป็นคนถือตัวและไม่ชอบสุงสิงกับมนุษย์ผู้หญิงคนใดบนโลกใบนี้ยกเว้นมารดาตัวเองกับน้องสาวนอกไส้อย่างอิมสองคนเท่านั้น ผู้หญิงที่ยืนปากยื่นปากยาวถามโน่นนี่อย่างสอดรู้สอดเห็น โดยที่เขาเองก็แสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากเสวนาด้วย หล่อนเป็นเพื่อนรวมชั้นเรียนตั้งแต่ช่วงไฮสกูลลากยาวมาเจอกันที่มหาลัยแต่คนละคณะ
"พี่เจส"
"..."
"สวัสดีค่ะ...อิมเป็นน้องพี่เจส"
"ไปเถอะ"
น้องอิมเป็นคนมีสัมคารวะแบบที่หญิงไทยควรจะมีแบบเกินเบอร์ไปมาก เธอออกมาจากห้องน้ำพอเห็นว่ามีผู้หญิงใส่ชุดนักศึกษายืนอยู่กับเจสซี่เธอก็คิดเองเออเองว่าพวกหล่อนเป็นเพื่อนของเขา เธอเลยรีบยกมือไหว้และแนะนำตัวเองอย่างดี อารมณ์แบบเพื่อนพี่ชายเธอก็ต้องเคารพไว้ก่อน แต่เธอก็ต้องงงเพราะเจสซี่เอามือหนาเกาะกุมมือของเธอไว้แล้วจูงออกไปจากตรงที่เพื่อนเขายืนอยู่แบบไม่ลาสักคำ
"พี่เจสทำไมไม่ลาเพื่อนก่อน"
"ไม่ใช่เพื่อน"
"อ้าว...."
"วันหน้ารอพี่แนะนำก่อนอย่าไปทักใครแบบนี้อีก"
"ค่ะ"
"ดี"
อิมไม่ใช่เด็กน้อยแสนดื้อเธอเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายอาจจะมีซุกซนนิดหน่อยตามประสา แต่ก็ไม่มีสักครั้งที่เจสซี่จะโมโหหรือโกรธเธอจริง ๆ สักครั้งเดียว ตั้งแต่จำความได้คนที่ตามใจเธอมากที่สุดไม่ใช่พี่คีนหรือพี่คุณกลับเป็นเขาคนนี้ล่ะ ที่แอบตามใจเธอทุกสิ่งอย่างเวลาเขาไปซัมเมอร์ที่ต่างประเทศเธอจะเป็นคนเดียวที่ได้ของฝากจากเขา และเธอก็ไม่ได้รู้สึกพิเศษเพราะเธอคิดว่าเจสซี่ทำแบบนี้ให้กับทุกคน
"อิมไม่อยากกลับบ้านอ่ะ"
"แล้ว"
"ไปดูหนังบ้านพี่เจสได้ไหม"
"..."
"น๊า....เดี๋ยวให้พี่คีนมารับ"
วันนี้บ้านคีนไม่มีใครอยู่ส่วนแม่โอบหนาวกับพ่อของอิมก็ไปดูงานต่างประเทศ แล้วที่สำคัญคืนนี้คีนกับคุณอาจจะไม่กลับบ้านด้วย เขารู้เพราะเพื่อนตัวดีกับน้องชายออกไปแข่งรถและจะหิ้วสาวไปกินต่อ ซึ่งเขาจะพูดเรื่องนี้กับอิมไม่ได้เด็ดขาด น้องยังเด็กไปที่จะรับรู้ว่าพี่ชายตัวดีทั้งสองเป็นคนแบบไหน ส่วนอิมก็โตพอที่จะอยู่บ้านคนเดียวกับแม่บ้านได้ไม่ได้อันตรายอะไร เพราะมีกล้องวงจรปิดกับสัญญาณเตือนภัยรอบบ้านขนาดนั้น นั่นคือสิ่งที่ทุกคนคิดยกเว้นเขา
"ไปเอาชุดมานอนบ้านพี่"
"แต่ว่า..."
"อิม"
"ก็ได้ค่า...ดุจัง"
เจสซี่ยกมือถือขึ้นมากดบอกแม่โอบหนาวของอิมหรือป้าหนาวของเขาว่า น้องอิมอยากมาดูหนังและอ่านหนังสือ เขาเห็นว่าอาจจะดึกจึงขออนุญาตให้อิมนอนค้างที่บ้านเขาเลยคำตอบก็อย่างที่รู้กัน ป้าหนาวมักพูดเสมอว่าเขาเองน่าไว้ใจมากกว่าเจ้าพี่ชายสองคนของอิมซะอีก เมื่อหลายปีก่อนเขาก็รู้สึกดีไม่น้อยที่ผู้ใหญ่ไว้ใจเขาขนาดนี้ แต่ตอนนี้เขาแทบอยากจะกราบขอโทษผู้ใหญ่เพราะตอนนี้คนที่ไม่น่าไว้ใจที่สุดคือเขาเอง
เขายังไม่ลืมที่จะแจ้งผู้เป็นแม่ของตัวเองด้วยว่าวันนี้น้องอิมจะมานอนบ้าน และแน่นอนกล้องวงจรปิดในบ้านของเขาหมุนได้ฟังเสียงได้ ทำให้เรื่องอะไรก็ตามที่ไม่สมควรจะไม่มีทางเกิดขึ้นในชายคาบ้านหลังนี้
"ดูแลน้องดี ๆ"
"ครับ"
"อดทนหน่อยน้องครบ 18 แม่จะไปขอให้"
"แม่"
"ปิดคนทั้งโลกปิดได้ปิดฉันไม่ได้ย่ะ...ฉันแม่แกนะ"
"..."
ก็เพราะแม่แอบให้ท้ายแบบนี้ไงเขาถึงชอบหาเรื่องพาน้องมานอนด้วย ไม่ได้จับไม่ได้แตะแต่อยู่ด้วยกันใกล้ ๆ ทั้งวันทั้งคืนเขาก็พอใจมากแล้ว ผู้ใหญ่ชอบแหย่เรื่องเขากับน้องแต่น้องเองกลับยิ้มรับเสมอโดยไม่รับหรือปฏิเสธ เขาเลยไม่รู้ว่าน้องรู้สึกยังไงกับเขา หรือเธอแค่ยิ้มรับให้มันผ่าน ๆ ไปเพื่อให้ผู้ใหญ่สบายใจเขาเองก็ไม่รู้จริง ๆ
"ชุดเก่าแล้วเดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่"
"ไม่เอาอิมชิมแบบนี้ผ้ามันนิ่มดี"
"งั้น...เอาทิ้งไว้ที่นี่สักชุด"
"เพื่อ"
"ก็จะได้ไม่ต้องวนไปเอาที่บ้านเวลามานอนนี่"
"อิมไม่ได้มาบ่อยสักหน่อย"
"แน่ใจ"
ร่างจิ๋วนั่งขัดตะหมาดบนโซฟายาวนุ่มถึงกับอ้าปากค้างระหว่างงับป๊อปคอร์นรสเนย เธอเหล่ตามองเจสซี่ด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย ใช่เขาพูดถูกเธอมานอนที่นี่อย่างน้อยก็เดือนละครั้ง จะด้วยเหตุใดก็ตามข้อนี้เธอถึงกับเถียงไม่ออก เจสซี่เองก็พอใจที่เอาชนะน้องได้เขาเอื้อมมือไปยีผมยาว ๆ ของน้องอิมอย่างเอ็นดูก่อนจะลุกออกไปจากห้องดูหนัง เพื่อไปจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จแล้วจะได้ลงมาดูหนังแบบมาราธอนกับอิมต่อ
"น้องกูอ่ะ"
"นอนนี่"
"ทำไมนอนนั่น"
"แล้วทำไมนอนไม่ได้"
"ไหนมึงบอกจะรับส่งบ้าน"
"กูบอกไปรับนอกนั่นมึงพูดเอง"
"ไอ้เหี้ยเจส"
"ไอ้สัดคีน"
"กวนตีน"
"แล้วมึงจะทำไม"
"แม่ง"
"จัดการเรื่องตัวเองเถอะอย่ายุ่งเรื่องคนอื่น"
"คนอื่นห่าไรน้องกู"
"กลับมาตอนนี้มั้ย...ถ้ามึงกล้ากูจะพาอิมไปส่ง"
"โอ้โหคืนนี้ 2 แสนเลยนะกูแข่งชนะแน่มึงก็รู้"
"งั้นก็อย่าวุ่นวายให้มาก"
เจสซี่กดตัดสายและปิดเสียงมือถือทันที ในเมื่อเขาบอกบรรดาคุณแม่แล้วเขาก็ไม่เห็นต้องสนใจใครอีก เอาจริง ๆ เขาก็รู้นะว่าถ้าไม่ใช่เขาไอ้คีนต้องกลับมาแน่นอนอาจจะช้าหน่อยแต่จะกลับบ้าน คีนเป็นแบบนี้เสมอทำเหมือนไม่ไว้ใจเขาแต่ก็อย่างที่เห็น เขานี่ล่ะดูแลอิมได้ดีที่สุด