ตอนที่ 11
ช่วงพักกลางวัน ที่มหาวิทยาลัย
หลังการรับประทานอาหารกลางวันเรียบร้อยพีรยาก็โทรศัพท์หารามัญผู้เป็นบิดาด้วยความเป็น ที่หอประชุมคณะการตลาดเต็มไปด้วยเสียงอึกทึกครึกโครม พีรยานั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนเก้าอี้พลางยิ้มให้รุ่นพี่อย่างเป็นมิตรขณะที่ถูกรุ่นพี่เชคชื่อ แม้ว่าภายในช่องท้องของเธอจะกำลังปวดร้าวอย่างหนักจากอาการปวดท้องประจำเดือน มันเป็นความปวดที่จู่โจมมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้ใบหน้าสวยหวานของเธอซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด
“น้องนัตตี้! ทำไมไม่ใส่รองเท้าหุ้มส้นตามระเบียบ” เสียงแหลมของ พี่น็อต รุ่นพี่ปีสองดังขึ้นทันทีหลังจากเชคชื่อของเธอผ่านไป เขาเหลือบรองเท้าแตะสีขาวที่เธอสวมมาแทนรองเท้าคัตชูหนังที่ถูกระเบียบ
นัตตี้พยายามยกมือไหว้พลางอธิบายด้วยเสียงแผ่วเบา
“ขอโทษค่ะพี่... คือรองเท้าหนูมันเปียกเพราะเดินลุยน้ำท่วมเมื่อเช้านี้ค่ะ” พีรยาเอ่ยตอบอย่างแผ่วเบา ขณะที่ความทรงจำเมื่อช่วงเช้า
