หน้าที่หลักของเลขาท่านประธาน
บทที่ ๔
“อ๊ะ!อย่าค่ะ มันเสียว” ลูกหว้าสะดุ้งตัวโยน พยุงร่างกายขึ้นมามองผู้ชายที่กำลังง่วนอยู่กับการใช้ปาก ลิ้น และจมูกคลอเคลียที่ส่วนสงวนอย่างจริงจัง และเหมือนเขารู้ว่าเธอลุกขึ้นมาดู สายตาที่คมกริบดั่งเหยี่ยวที่แค่จ้องมองก็เปรียบเสมือนจะฉีกทึ้งร่างของเธอให้ขาดเป็นชิ้น กำลังจ้องมองมาที่เธอจนรู้ว่าได้เลยว่าใบหน้าของเธอต้องแดงมากแน่ ๆ
แม้สายตาจะยังคงจ้อง แต่ริมฝีปากของเขาก็ยังทำหน้าที่ดูดเม้มไม่ขาดช่วง ลิ้นร้อนตวัดขึ้นลงเป็นจังหวะ ซอกซอนไปตามเนินเนื้ออวบสองกลีบอูม ร่างกายเปรียบดั่งถูกสูบพลังวิญญาณไร้ซึ่งเรี่ยวแรง เธอปล่อยทิ้งร่างกายร่วงผล็อยกระทบเตียงนุ่ม เธอทำได้แค่ใช้มือทั้งสองดึงทึ้งที่เส้นผมหนานุ่มของเขาเป็นการระบาย สองขาที่ถูกฉีกให้อ้ากว้างที่ยังสวมรองเท้าส้นสูงคู่โปรด มันยังคงขยับไปมาแต่แรงส่งของลิ้นร้อน ๆ
“หวานมาก” เขาเลื่อนใบหน้าขึ้นมาดูดเม้มตามหน้าท้อ
