ซีรีส์นี้มีแต่เรื่องเสีย.ว V.2

ตัวท็อปของบาร์โฮส 3p บทที่ ๑

​

ตัวท็อปของบาร์โฮส 3p

บทที่ ๑

ณ สถานบันเทิงแห่งหนึ่งใจกลางเมือง ที่ประเทศญี่ปุ่น

ผู้คนที่พลุกพล่านกำลังส่งเสียงกรีดร้อง โห่แซวบรรดาหนุ่ม ๆ ที่กำลังโชว์แผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเป็นลอนสวย สวมกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดตาที่ถูกติดป้ายชื่อไว้ที่ขอบชั้นในอย่างหมิ่นเหม่ ยิ่งเรียกเสียงร้องดีใจให้กับบรรดาสาวน้อย สาวใหญ่ สาวแก่ แม่หม้ายด้านล่างได้เป็นอย่างดี

ฉันมองภาพนั้นด้วยความเกือบจะคุ้นชินไม่ได้ตกใจอะไรมากนัก พร้อมกับจิบไวน์ที่แพงที่สุดของบาร์แห่งนี้ไปด้วยมองผู้ชายกลุ่มนั้นไปด้วย สายตากวาดมองการเดินโชว์ที่แสดงบนเวทีไปเรื่อยๆ ก็ยังไม่เห็นว่าจะมีผู้ชายคนไหนถูกใจเลยสักคน

ฉันจึงละสายตาจากโชว์บนเวทีนั้น หันมาสนใจไวน์ที่ละมุนลิ้นในมือแทน บาร์เทนเดอร์ที่นี่ล้วนแต่มีคนหน้าตาดี ที่ขนาดมองเผินจากเสื้อผ้าที่สวมแล้วยังรู้สึกได้เลยว่าด้านในเสื้อนั้นต้องกล้ามแน่นฟิตเปี๊ยะขนาดไหน

"น้อง..ไม่สนใจจะไปต่อกับพี่หน่อยหรอ"

ฉันหันมาพูดหยอกล้อแบบหมาหยอกไก่ รู้อยู่แล้วว่าหน้าที่น้องเขาแค่อยู่ตรงบาร์น้ำไม่ได้ออกไปกับแขก แต่ถ้าโชคดีหล่อแบบหมาตายควายล้มแบบนี้ก็น่าสนใจมากอยู่นะ

"เวลางานผมออกไปไม่ได้หรอกครับ"

"แล้วนอกเวลาละ"

"อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่า..ใครเป็นคนชวน"

"แล้วอย่างพี่..มีสิทธิ์นั้นไหม"

ฉันเท้าคางลงบนเคาน์เตอร์บาร์ ส่งสายตาจ้องมองแบบที่หวานฉ่ำไปที่บาร์เทนเดอร์คนนี้ในแบบที่ดูยังไงก็รู้ว่าอ่อยเหยื่อ มืออีกข้างถือแก้วไวน์หมุนแก้วไปมานั่นทำให้น้องบาร์เทนเดอร์มีอาการอึกอักแบบบอกไม่ถูก เวลาผ่านไปแค่ไม่กี่นาทีน้องก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบบัตรแข็งๆ มายื่นให้ ฉันหยิบมันขึ้นมาดูด้วยสายตาที่คิดว่าร้อนแรงแผดเผา กวาดสายตาผ่านแสงสลัวในบาร์มองตัวอักษรบนบัตรแผ่นนั้น

"เก็นชิ"

ฉันอ่านชื่อบนนามบัตรนั้น แล้วหยิบมันยัดใส่ไปในกระเป๋าสะพายราคาแพงที่วางอยู่ข้างแก้ว เราส่งสายตาหยดย้อยหยาดเยิ้มให้กันหลายต่อหลายครั้ง จนฉันมั่นใจว่าเหยื่อติดเบ็ดแล้วแน่นอนและในจังหวะที่ฉันกำลังอ่อยเหยื่อด้วยสายตานั้น

ผู้ดำเนินการจัดโชว์ก็ประกาศเสียงดังขึ้นมาว่าจะเปิดตัวตัวท็อปของบาร์โฮสนี้ และเนื่องจากวันนี้มีโอกาสพิเศษฉลองครบรอบ7ปี ที่ตัวท็อปของร้านที่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังมากในบาร์นี้ และเนื่องจากฉลองครบรอบ7ปี จึงมีการจัดประมูลเวลาของตัวท็อปนี้เวลาทั้งหมดของวันนี้จะเป็นของผู้ชนะการประมูล

ฉันที่นั่งฟังก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจ กระดกแก้วไวน์ไปเรื่อยๆ อย่างไม่ได้สนใจว่าบาร์เทนเดอร์จะเทไวน์ขวดไหนมาให้ จนเมื่อเวลาที่ผู้ดำเนินการกล่าวจบ ไฟทั้งหมดในบาร์รวมถึงดนตรีทั้งหมดก็ดับลงจนเงียบสงัดและมืดสนิท มีแต่เสียงของผู้คนด้านล่างที่ส่งเสียงฮือฮาราวกับผึ้งแตกรัง

ก่อนจะมีสปอตไลต์ดวงหนึ่งถูกฉายไปบนเวที ที่ปรากฏเป็นผู้ชายหุ่นดี ตัวสูง ผิวขาว หน้าหล่อละมุนราวกับเทพบุตรลงมาจุติ เขาหล่อมากในแบบฉบับผู้ชายญี่ปุ่นที่สามารถตกสาว ๆ เข้าห้องได้อย่างไม่ลังเล เขาสวมกางเกงชั้นในสีขาวพร้อมติดป้ายชื่อไว้ที่ขอบกางเกงนั้นอย่างหมิ่นเหม่ เป้ากางเกงที่ตุงเต็มเป้าในลักษณะที่ยังนอนหลับใหล เรียกสะกดสายตาผู้หญิงด้านล่างนี้ได้อย่างดี และมันก็รวมถึงสายตาของฉันด้วย ฉันเพ่งสายตามองป้ายชื่อนั้นอย่างแม่นยำแต่จนแล้วจนรอด สายตาฉันก็โฟกัสแค่ที่เป้ากางเกงนั้นอยู่ดี

"จุนตะ"

ฉันอ่านชื่อเขาไป พร้อมกับมองการเดินโชว์ที่วนไปบนเวลาอย่างไม่ตื่นกลัว ไม่เพียงแค่นั้นในเวลาต่อมาเขายังเดินวนกลับมายืนอยู่ที่กลางเวทีนั้นอีกครั้ง

'การประมูลเวลาของน้องจุนตะวันนี้ เริ่มที่ราคา ห้าหมื่นบาท!'

เมื่อสิ้นสุดเสียงของผู้ดำเนินการเริ่มการเปิดประมูล ยังไม่ทันสิ้นสุดดี ก็มีเสียงจากผู้คนด้านล่าง ชูป้ายประมูลพร้อมกับเสนอราคาขึ้นมาแทบจะทันที

'หกหมื่น'

'หกหมื่นที่ผู้ร่วมประมูลหมายเลข27ครับ'

'เจ็ดหมื่น'

'เจ็ดหมื่นที่ผู้ร่วมประมูลหมายเลข42ครับ'

'แปดหมื่น'

'แปดหมื่นที่ผู้ร่วมประมูลหมายเลข2ครับ'

'เวลาทั้งคืนนี้ของน้องจุนตะจะมอบให้กับผู้ชนะเพียงคนเดียวเท่านั้น'

'มีใครให้มากกว่านี้ไหมครับ แปดหมื่นครั้งที่หนึ่ง'

'แปดหมื่นครั้งที่สอง'

'แปดหมื่นครั้งที่..'

"หนึ่งแสน!"

ฉันตะโกนออกไปเสียงดังฟังชัด มือบางยกกระดกแก้วไวน์เข้าปากอย่างรวดเร็ว และเรียกเสียงฮือฮาจากผู้ร่วมประมูลได้เป็นอย่างดี สายตาของฉันมองตรงไปที่ผู้ชายหุ่นเฟิร์มหน้าหล่อที่ยืนยิ้มปากแทบฉีกบนเวทีด้วยสายตาเรียบนิ่ง

'หนึ่งแสนบาทที่ผู้ร่วมประมูลหมายเลข13ครับ'

'มีใครเสนอให้มากกว่านี้ไหมครับ หนึ่งแสนครั้งที่หนึ่ง'

'หนึ่งแสนครั้งที่2'

‘สองแสน’

ฉันหันหน้าไปตามน้ำเสียงเข้มของผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนถือแก้วค็อกเทลห่างไปจากฉันไม่มากนัก เธอคนนี้จากที่ดูแล้วอายุราว ๆ สามสิบถึงสามสิบห้าปี น่าจะได้แต่เธอยังดูดีและเสื้อผ้า หน้า ผม ที่เธอจัดเต็มมาในวันนี้ก็ดูท่าจะราคาแพงมากด้วย

เธอหันมามองฉันด้วยใบหน้าที่ยกยิ้มให้ราวกับผู้ชนะ เธอคงคิดว่าการประมูลเวลาของจุนตะ ในวันนี้จะเป็นของเธอสินะ แต่จะให้ทำไงได้ละ เพราะคนแบบมินตราคนนี้ ก็ไม่ชอบให้ใครมาหยามซะด้วยสิ

‘ปรบมือหน่อยครับ!! ตอนนี้เวลาของน้องจุนตะอยู่ที่สองแสนบาท จากผู้ร่วมประมูลหมายเลข9 มีใครให้มากกว่านี้ไหมครับ’

ฉันยังคงนั่งจิบไวน์ที่บาร์เทนเดอร์สุดหล่ออย่างเก็นชิ ที่ยังคงบริการฉันเป็นอย่างดีไม่มีขาดตกบกพร่องใด ๆ เมื่อแก้วฉันพร่องไปเขาก็เติมให้ด้วยความรวดเร็ว

‘สองแสนห้า’

ฉันชูแก้วไวน์ไปที่จุนตะ พร้อมยกยิ้มหวานที่คิดว่าหวานแบบมาก ๆ ให้เขาหนึ่งที และเขาเองก็ยิ้มให้ฉันเช่นกัน แต่ยังไม่ทันที่พิธีกรจะประกาศว่าฉันเป็นผู้ร่วมประมูลล่าสุด ผู้หญิงคนนั้นก็แทรกเสียงขึ้นมาทันทีราวกับว่ากลัวว่าจะแพ้การประมูลครั้งนี้ยังไงยังนั่น

‘ห้าแสน!’