คุณอาเหมราช

1. ผู้ชายสีเทา

เหมราช จันทรโยธากุล หรือ เหม นายใหญ่ของเคลือบริษัท HL กรุ้ป ที่มีอสังหาริมทรัพย์มากมายทั้งในประเทศและนอกประเทศ ยิ่งสามปีมานี้สามารถเปิดคาสิโนขึ้นมาได้อย่างถูกกฏหมาย จึงทำให้เขากลายเป็นชายหนุ่มที่มีธุรกิจสีเทาใหญ่ที่สุดในประเทศ

ใบหน้าคมจมูกโด่งรับกับริมฝีปากหนาได้รูป นั่งพ่นควันบุหรี่ระบายความเครียด ก่อนนี้เมื่อหลายปีก่อน เขาคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย แต่จู่ๆ เธอกลับท้องขึ้นมาทั้งที่เขายังไม่เคยมีอะไรกับเธอด้วยซ้ำ ความไว้ใจกับเรื่องพวกนี้จึงไม่มีอีกต่อไป

เหมราชจึงกลายเป็นหนุ่มเจ้าสำราญที่สาวๆ ต่างก็อยากถวายตัวให้ แม้จะเพียงแค่คืนเดียวก็ตาม เขาไม่เคยขาดเรื่องพวกนี้เลยสักวัน

"นายครับดูเหมือนว่าทางนั้นจะไม่ยอมส่งของให้เรา เพราะอีกฝ่ายให้มากกว่า ทำแบบนี้ไม่นึกถึงตอนที่นายช่วยเลยสักนิดนะครับ"

แสนชัยลูกน้องคนสนิทอีกคนของเหมรายงานข่าวที่ได้รับมา อันที่จริงเขาเองก็พอได้ยินข่าวเรื่องนี้มาบ้างแล้ว แต่ไม่คิดว่าทางนั้นจะคิดทำเรื่องนี้จริงๆ

"ถ้าเราไม่ได้ของล็อตนี้จะเสียหายเท่าไหร่"

เหมยังคงนั่งพ่นควันบุหรี่พร้อมกับเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบ ราวกับไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เท่าไหร่นัก

"30 ล้านครับนาย"

รณชิตตอบออกไปพร้อมกับสังเกตุดูสีหน้าของเจ้านายไปด้วย นิ้วเรียวจิ้มบุหรี่ลงใส่ที่เขี่ย ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง นัยต์ตาคมดุจเหยี่ยวมองลงมายังด้านล่างที่มีผู้คนมากมายกำลังเต้นสนุกสนานกัน

กระจกสีทึบหากไม่กดรีโมทคนด้านล่าง ก็จะมองขึ้นมาไม่เห็นด้านบน ทำให้ไม่มีใครรู้ว่ามีคนกำลังจ้องมองดูอยู่ แต่ส่วนมากก็ไม่มีใครสนใจเพราะมัวแต่ดื่มกินจนเมา แล้วก็พากันหามุมทำกิจกรรมอย่างอื่นมากกว่า

และส่วนมากจะเปิดห้องที่อยู่ด้านบนเพื่อค้างคืนหากถูกใจกัน เหมราชยังคงยืนนิ่งไม่พูดอะไร จนคนสนิทเดาทางไม่ถูกเหมือนเคย

"นายจะให้จัดการเลยไหมครับ"

เหมราชรู้ดีว่าบริษัทนี้เป็นของใคร เขาไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว จึงคิดว่าจะยอมขาดทุนเพื่อให้มันจบ เพราะนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ ระหว่างเธอกับเขา

"ช่างเถอะต่อจากนี้ก็ตัดบริษัทนี้ออกไปได้เลยฉันไม่เกี่ยวข้องอีก"

"ครับนาย" แสนรับคำสั่งก่อนจะเดินออกไป

"นายต้องการเด็กไหมครับวันนี้"

ชิตถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นเจ้านายดูสีหน้าไม่ดีนัก จึงคิดว่าผู้เป็นนายอาจจะอยากผ่อนคลายก็ได้ แต่คำตอบที่ได้กลับทำให้เขาแปลกใจไม่น้อย

"ไม่ล่ะ ดูแลข้างล่างด้วย ฉันจะขึ้นไปพักสักหน่อย"

ชิตโค้งเคารพเจ้านายก่อนจะเดินตามออกจากห้องทำงานไป เหมราชเดินเข้าลิฟท์ที่มีแค่เขาและคนสนิทเท่านั้นที่เข้าได้ พอขึ้นมาถึงห้องที่อยู่ชั้นบนสุดของตึก คือชั้นที่ 42 เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไป กลับพบว่ามีใครบางคนนอนอยู่ที่โซฟาในห้อง

ชิตชักปืนออกมาทันที เหมราชมองดูคนที่นอนคุดคู้อยู่บนโซฟาก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะสภาพดูเหมือนจะถูกทำร้ายมา อีกทั้งเนื้อตัวเปียกโชกและรอยแผลบนหน้าขานั้นอีก

"เดี๋ยวก่อนดูเหมือนจะหมดสติไปแล้ว ไปตามหมอมา"

"เอาเด็กนี่ออกไปจากห้องไม่ดีกว่าเหรอครับนาย"

"เด็กนี่เข้ามาในห้องที่ล็อคของฉันได้ นายไม่สงสัยบ้างเหรอ"

เหมราชพูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปหาร่างเล็กที่หมดสติ

"เดี๋ยวผมโทรบอกไอ้แสนให้พาหมอขึ้นมานะครับ"

รณชิตกดโทรหาเพื่อนที่อยู่เฝ้าคาสิโนทันที ส่วนเหมเกลี่ยผมที่ปกลงมาที่แก้มของอีกคนอย่างแผ่วเบา ทันทีที่เห็นใบหน้าอีกคนชัดเจน เขาก็ถึงกับผงะเล็กน้อย เพราะแก้มที่แดงปลั่งและริมฝีปากอิ่มน่าจูบ มันทำให้เขาอดที่จะสนใจไม่ได้

"มาแล้วครับนายใครเป็นอะไรครับ"

แสนถามขึ้นทันทีที่เข้ามาในห้อง เหมราชเดินไปนั่งยังโซฟาตัวยาวที่อยู่ไม่ไกล เขานั่งมองดูหมอตรวจเช็คคนตัวเล็กถูกจับนอนหงาย โดยมีผ้าห่มที่เขาเอามาห่มให้อีกคนเพราะเห็นนอนคุดคู้อยู่

"เอ่อ ดูเหมือนเด็กคนนี้จะถูกวางยาปลุกเซ็กส์ครับคุณเหม"

"เรื่องนั้นฉันพอจะมองออก แสนไปเช็คดูว่าใครที่ทำเรื่องนี้"

เหมราชสั่งคนของตนเพราะถึงเขาจะทำธุรกิจสีเทา แต่เรื่องที่เกี่ยวกับผู้หญิงเขาจะไม่ยุ่ง เวลาที่มีคนชวนค้ามนุษย์เขาจะไม่เคยเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

"เอ่อ คือผมต้องทำแผลที่ขาเด็กคนนี้ครับ นายจะอยู่ดูเหรอครับ"

เหมราชนั่งคิดอยู่สักพักก่อนจะพูดขึ้น

"บอกมาว่าต้องทำยังไง ฉันจะทำเอง"

ทั้งหมอและคนสนิทต่างก็หันมองหน้ากัน แต่ก็เอ่ยบอกวิธีออกไป เมื่อรู้ว่าต้องทำยังไง เหมราชก็สั่งให้หมอกลับไป ส่วนเขาก็อุ้มคนตัวเล็กที่เหมือนจะตัวรุมๆเพราะเริ่มมีไข้เข้าห้องที่อยู่ติดกับห้องของเขา

"นายครับจะดีเหรอครับ เด็กนี่อาจจะเป็นสายก็ได้นะครับ"

"นั่นยิ่งต้องให้อยู่ที่นี่เพื่อจะได้ถามดู แกออกไปเถอะไม่มีอะไรแล้ว"

เหมราชวางคนตัวเล็กที่โซฟาข้างหน้าต่าง เพื่อที่จะได้ทำแผลและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ เขาเองก็ไม่เข้าใจนักว่าทำไมถึงต้องทำเรื่องนี้เอง

อาจเป็นเพราะเขาเห็นเธอแล้วอยากกินเธอขึ้นมา การดูแลเธอเพื่อไม่ให้คนอื่นเห็นรูปร่างนั้นคือสิงที่เขาคิด เขาอยากสำรวจทุกจุดด้วยตาของเขาเอง

"หึ น่ารักขนาดนี้ฉันคงต้องยื่นข้อเสนอให้เธอแล้วล่ะ"

เขาพูดไปพร้อมกับถอดเสื้อผ้าของเด็กสาวออกช้าๆ เพราะกลัวอีกคนจะตื่นขึ้นมา นิ้วเรียวบรรจงรูดซิปกางเกงยีนย์ลง ก่อนจะค่อยๆ ถอดออกเพราะกลัวจะทำให้แผลนั้นยิ่งเปิดกว้าง

"คงไม่ใช่ว่าเธอใช้วิธีนี้ ทำให้ความต้องการของยาลดลงหรอกนะเด็กน้อย"

เขาพูดขึ้นในขณะที่มือก็ยังคงค่อยๆถอดกางเกงลงมา แต่พอเห็นสิ่งที่ปรากฏตรงหน้า ก็ทำเอาต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างเหนียวหนืด ผิวขาวขาเรียวน่ามองทำเอาเหมราชหยุดนิ่งไปชั่วขณะ แต่ก็มีเสียงหวานครางออกมาอย่างแผ่วเบา

"อื้ออ รินหนาวขอผ้าห่มหน่อย"

เหมราชยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

"ชื่อรินงั้นเหรอ"

พูดจบก็หันมาตั้งหน้าตั้งตาถอดกางเกงอีกคนออกจนหมด ก่อนจะหยิบยาขึ้นมาล้างแผลทำความสะอาด พร้อมกับใส่ยาและพันผ้าให้เรียบร้อย กว่าที่เขาจะทำเรื่องนี้เสร็จ หางตาก็มักจะเหลือบไปมองกางเกงตัวจิ๋ว ที่ปกปิดเนินเขาอวบอูมเอาไว้ ด้วยใจที่เต้นแรงอยู่ตลอดเวลา

"ฉันทำให้เธอขนาดนี้ ถ้าไม่ได้กินเธอให้เรียกหมาได้เลยเด็กน้อย"

เขาพูดขึ้นก่อนจะหันไปถอดเสื้อยืดของอีกคนออก ยิ้มร้ายปรากฏขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นภาพตรงหน้า แต่เขาก็ต้องพยายามอดกลั้นเอาไว้ เพราะถึงยังไงเด็กคนนี้ตื่นมาเขาก็ต้องได้กินเธอแน่นอน

เหมราชถอดทุกอย่างออกจนหมด เขาต้องใช้ความอดทนเป็นอย่างมากกับร่างกายที่เย้ายวนตรงหน้า ก่อนจะอุ้มร่างเล็กวางลงบนเตียงกว้าง แล้วเอาเสื้อเชิ้ตของเขามาใส่ให้ พร้อมกับห่มผ้าให้อีกคน เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยก็รีบออกจากห้องไป

"แสนหาเด็กไปไว้ที่ห้องให้ด้วยเดี๋ยวฉันลงไป"

เหมราชโทรสั่งลูกน้องทันที พร้อมกับเปลี่ยนรหัสห้องใหม่เพราะคิดว่าอีกคนคงได้รหัสมาจากใครสักคนแน่นอน ถึงเปิดเข้ามาในห้องของเขาได้แบบนี้

เหมราชลงมาชั้นเจ็ดที่เป็นโซนของไนต์คลับ และมีห้องสำหรับบริการคนที่อยากทำกิจกรรมเช่นเขาตอนนี้ เสียงของดนตรีแข่งกับเสียงของเนื้อแนบเนื้อ ที่ดังกระทบกันไม่หยุด ยิ่งนึกถึงร่างที่พึ่งจับต้องมาเมื่อกี้ มันยิ่งทำให้ชายหนุ่มวัย 33 คนนี้ยิ่งโหมแรงกระแทกใส่

"อ๊ายย คุณเหมมิ้นจะแตกแล้วค่ะ อ๊าา"

"เอาไม่กี่ทีก็จะแตกแล้วเหรอ ไอ้แสนมึงเอาอะไรมาให้กูวะ"

ถึงจะบ่นให้ลูกน้องแต่เอวสอบก็ยังคงซอยไม่หยุด จนหญิงสาวทนไม่ไหวเกร็งกระตุกไปก่อน เหมราชพยายามที่จะปลดปล่อยออกมาเช่นกัน แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างที่คิด เขารู้สึกทรมานมากจนต้องเรียกลูกน้องอีกครั้ง

"ไอ้แสนหาเด็กใหม่ให้กูเดี๋ยวนี้"

เหมราชชักแก่นกายออกพร้อมกับถอดถุงยางทิ้งไป เขาไล่หญิงสาวออกไปก่อนจะมีเด็กใหม่เข้ามาแทน มังกรตัวเขื่องยังคงตั้งตระหง่านอยู่แบบนั้น เมื่อเด็กใหม่เห็นก็จัดการขึ้นคร่อมทันที

ครั้งนี้ถือว่าดีขึ้นเพราะเด็กใหม่ดูท่าจะเป็นงาน จนทำให้เขาพอใจได้ในระดับหนึ่ง กว่าเขาจะอิ่มก็กินไปหลายรอบหลายคน ถึงได้กลับขึ้นมาในตอนตีสามแล้ว เขายังไม่ลืมที่จะเปิดประตูเข้ามาดูคนที่ยังหลับอยู่

และก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้ามาหาที่เตียง และไม่รู้อะไรดลใจให้เขาเอนตัวลงนอนข้างๆ พร้อมกับดึงอีกคนเข้ามากอดซะอย่างนั้น ก่อนจะหลับไปในที่สุด

11:00 ของอีกวัน วราลินลืมตาตื่นขึ้นมา ก็พบว่าเธอนอนอยู่ในอ้อมกอดของใครบางคนแล้ว เธอจ้องมองใบหน้าที่คุ้นตาก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง เพราะพิษไข้ที่กำลังถาโถมเข้ามา ลมหายใจร้อนเป่ารดลงที่อกแกร่งของอีกคนจนทำให้เหมราชรู้สึกตัวตื่นขึ้น

"มีไข้สูงขนาดนี้เลยเหรอ คงเป็นเพราะพิษของแผลสินะ"

พอคิดได้แบบนั้นเขาก็ลุกออกไปโทรตามหมออีกรอบ ก่อนจะกลับมาเช็ดตัวให้กับคนตัวเล็กที่นอนหนาวสั่นอยู่ เขาหรี่แอร์ลงเล็กน้อย พอเช็ดตัวเสร็จหมอก็มาถึงพอดี ก่อนจะตรวจไข้และฉีดยาให้

"ไม่น่าจะมีอะไรแล้วนะครับ เดี๋ยวก็น่าจะดีขึ้นคงเป็นเพราะแผลที่โดนน้ำเลยทำให้เกิดการอักเสบจนเป็นไข้"

"อืม ขอบใจนะหมอถ้าไม่มีอะไรแล้วก็กลับเถอะ ชิตไปส่งคุณหมอด้วย"

เหมราชเดินมานั่งอยู่ข้างเตียงมองดูคนที่ยังคงไม่ได้สติ แม้อีกคนจะมีสีหน้าซีดเซียวเพราะพิษไข้ แต่ก็ยังคงมองเห็นความน่ารักบนใบหน้านี้

"รีบตื่นขึ้นมาคุยกันสิเด็กน้อย ฉันอยากรู้ว่าเธอเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง"

เหมราชพูดขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องไป เพราะวันนี้เขามีประชุมใหญ่ที่บริษัท หลังจากเรียนจบมหาลัยเขาก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวของเขาอีกเลย เพราะก่อนที่รู้ว่าพ่อเขาแต่งงานใหม่ และมีลูกกับสาวฝรั่งเศสจนโตอายุห่างจากเขาเพียง 5 ปี

นั่นก็หมายความว่าพ่อเขานอกใจแม่ตั้งแต่แม่ยังไม่เสีย มันยิ่งทำให้เขาไม่ชอบหน้าพ่อของเขาและน้องชายต่างแม่คนนี้มากกว่าเดิม และวันนี้เป็นวันที่พ่อเขาจะมาร่วมประชุมในฐานะผู้ถือหุ้นอีกคนหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร เพราะยังเป็นเหมราชที่มีหุ้นมากกว่า เพราะบริษัทนี้เป็นของแม่เขาเอง