เลขาล่ารัก

ผู้หญิงของผม

แพมTalk

ตื่นเช้าไปทำงานที่เรารักกันดีกว่า!!!!

เห้อ แค่วันที่สองของการฝึกงานฉันก็ไม่มีเรี่ยวแรงแล้วเนี่ย เอาไงดี ฉันไม่อยากทำแล้วอยากนอนอยู่บ้าน อยากมีเงิน แงง

"พี่ๆสวัสดีค่ะ" แต่มันต้องทน

ฉันยกมือไหว้พี่ๆทุกคนแล้วยิ้มหวานๆให้

"สวัสดีค่ะน้องแพม" ฉันยิ้มหวานๆให้พี่น้ำฝน นี้ริสายังไม่มาอีกหรอเนี่ย

"สวัสดีค่ะบอส" ทุกคนยืนขึ้นพร้อมกันหมด ฉันเองก็ต้องหันหลังกับเช่นกัน

"วันนี้ริสาลาป่วย ช่วยบอกงานเด็กฝึกงานด้วยนะ ว่าต้องทำอะไรบ้าง" เขาพูดแล้วมองพี่น้ำฝน

ฉันอยู่ตรงนี้ไม่เห็นหรอ ทำไมไม่พูดกับฉันเลย

"ค่ะบอส"

พี่ริสาไม่สบายหรอ เห้อ เอาอีกแล้วฉันวันนี้ต้องเจอกันอะไรเนี่ย

"น้องแพมมาเดียวพี่จะเปิดคอมพี่ริสาให้ แล้วดูตารางงานไปให้บอส แล้วก็ออกมาชงกาแฟให้เขา"

ฉันเดินตามพี่น้ำฝนมาที่โต๊ะทำงาน แล้วนั่งเก้าอี้ของพี่ริสา พยายามฟังสิ่งที่พี่น้ำฝนบอก

"อย่าทำให้เขาโมโหนะ วันนี้งานพวกเราเยอะมาก"

โห้ ไม่ค่อยจะกดดันเท่าไหร่เลย

"ค่ะ แพมจะไม่ทำให้เขาโมโห"

ฉันมองเขาผ่านไปในกระจก ทำไมบอกฉันไม่ได้รึไงหรือว่ามองไม่เห็น อยากจะด่าจริงๆเลย ขี้เก๊กมาเป็นที่1 ชอบไปได้ยังไงวะฉันเนี่ย

ฉันรีบกลับมาสนใจตารางงานของเขาแล้วปริ้นใส่แฟ้มเอาไปให้

"ตารางงานวันนี้ค่ะ"

"อ่านให้ผมฟัง" อ่านหรอ!!

"บอสอ่านหนังสือไม่ออกหรอคะ"

"...." อย่าทำให้เขาโมโห ท่องไว้แพม

"วันนี้นะคะ คุณมีพบลูกค้าบ่าย2โมง และ5โมงเย็นมีทานข้าวกับคุณเซนเรื่องโปรเจ็คปลายปีค่ะ"

ฉันอ่านจนคบแล้วปิดลงตรงหน้าลง

"ฉันอยากกินกาแฟ เอารสชาติที่ผมต้องการ ถ้าทำไม่ได้ก็โทรหาริสา"

รสชาติที่ต้องการ แล้วมันรสชาติไหนละจะรู้ไหม ก็บอกมาดิ

"พี่ริสาลาค่ะ ลาคือการหยุดทำงาน และที่สำคัญเขาอยู่ที่โรงพยาบาล"

ตาบ้านี้ไม่มีมารยาทจริงๆ ก็บอกอยู่ว่าเขาลายังจะให้ไปโทรหาอีก

"...." เขาหันหน้ามองฉันแต่ไม่พูดอะไร

"รอสักครู่นะคะ เดียวฉันจะไปชงมาให้"

ฉันเดินออกมาที่ห้องของว่างแล้วชงกาแฟ รสชาติที่ผมต้องการถามหน่อยใครจะไปรู้วะพึ่งมาได้วันเดียว

ฉันยืนมองเขาที่กำลังยกกาแฟแก้วที่ฉันชงขึ้นดื่ม

"ไม่ได้เรื่อง" เขารีบพ้นมันลงถังขยะ

นี้ดีนะมันไม่พ้นใส่หน้าฉัน มันไม่ได้เรื่องขนาดนั้นเลยหรอ อุตส่าห์ดูในเน็ตนะเนี่ย

"ฉันอุตส่าห์ดูในเน็ตเลยนะ"

"ฉันบอกให้ถามริสา ไม่ใช่ให้ไปดูในเน็ต"

"บอสค่ะ ฉันเองก็บอกคุณไปแล้วว่าพี่ริสาไม่สบาย เขาอยู่ที่โรงพยาบาลเราไม่ควรไปรบกวนเขา แค่คุณลุกขึ้นแล้วเดินไปชงเองมันก็จบแล้วค่ะ"

เดินไปชงเองก็จบ ก็รู้ว่าเป็นเจ้านายต้องมีคำทำให้ แต่ตอนนี้คนของเขามันไม่อยู่ไง อีตานี้

เขามองหน้าฉันสักพักก็ลุกไปที่ห้องของว่าง

ฉันรีบเดินตามเขาเข้ามา และพี่พนักงานเขาก็มองอย่างแปลกใจ

"ดูสะ แล้วจะได้ทำตาม" ฉันพยักหน้าแล้วดูเขาที่กำลังชงกาแฟน

"รสชาติเป็นไงอะ ขอชิมหน่อย" เขายื่นให้ฉันและฉันก็รับมันมาชิม

อร่อยมาก ทำไมไม่ไปเป็นบาริสต้าวะ น่าจะรุ่งกว่าเป็นนักธุรกิจขี้เก๊กนะ

"นี้สรุปก็คือฉันมาชงให้เธอกินว่างั้น"

"...." ก็ยื่นให้เองนิ

"ชงมาให้ฉันใหม่" เขาพูดอย่างหงุดหงิดแล้วเดินเข้าห้องไป

ฉันรีบชงแก้วใหม่ไปให้เขา ก่อนจะโมโหไปมากกว่านี้

พอชงเสร็จก็รีบเอาไปให้เขาในห้องทำงาน

"เตรียมเอกสารสำหรับลูกค้าที่จะออกไปพบให้เรียบร้อย ลองหาดูในคอมของริสา"

"ค่ะ"

ฉันรีบออกมาทำตามที่เขาสั่ง โดยเร็ว

การันTalk

ตอนนี้เที่ยวกว่าๆแล้วครับ ออกไปกินข้าวแล้วก็ไปรอพบลูกค้าดีกว่า ไปกับนักศึกษาฝึกงานด้วย วันนี้คงวุ่นวายน่าดู

"เตรียมเอกสารเสร็จยัง"

"เสร็จแล้วค่ะ" เธอว่าแล้วยื่นให้ผม

"ก็ลุกดิ"

"ไปไหนคะ นี้พึ่งเที่ยงเอง"

"ก็ไปกินข้าวไง กินข้าวเสร็จก็ไปพบลูกค้าแล้วเธอก็ต้องไปด้วย"

"...." พอผมบอกว่าเธอก็ต้องไปด้วยเธอก็นิ่งไปเลยครับ ไม่รู้หรอว่าหน้าที่เลขาต้องทำอะไร

"ให้เวลา5นาทีฉันจะรอข้างล่าง "

ผมพูดจบก็เดินมาขึ้นลิฟต์

"เดียววันนี้ฉันจะขับรถเอง" ผมบอกพนักงานขับรถที่ยืนรอเปิดประตูรถให้ผม

"ทำไมละบอส ผมขับไม่ดีหรอครับ"

"ฉันแค่อยากขับเอง"

แล้วมันก็มองหน้าผมก่อนจะค่อยๆยืนกุญแจรถให้

ผมยืนรอนักศึกษาฝึกงานอยู่นานเลย จน6นาทีแล้วก็ยังไม่ลงมา แค่นี้ก็สายหรอวะ

"6นาที" พอเธอลงมาผมก็รีบเอ่ยขึ้น

"ไปกันยังคะ"

"ไปเติมหน้ามาหรอ มันใช่เวลาไหมล่ะ" ผมมองเธอที่ปาก แก้ม ตา นี้มาคบเลย

"เรื่องของฉัน " ผมมองเธอแล้วถอนหายใจก่อนจะรีบเดินขึ้นรถไปที่เบาะคนขับ

เราแวะมาเตรียมเอกสารที่ร้านอาหารร้านประจำของผม กะว่าบ่ายๆค่อยเข้าไปรอพบลูกค้า

"ลูกค้าคนนี้สำคัญกับบริษัทมาก อย่าทำให้เขาไม่พอใจ"

"สำคัญขนาดนั้นทำไมคุณไม่พาคนอื่นมาละ"

"คนอื่น ใครละ " ก็บอกอยู่ว่าริสาอยู่โรงบาล

"ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ฉันไง ดูชุดฉันดิยังเป็นชุดนักศึกษาอยู่เลย"

จริงด้วยครับ เธอยังเป็นชุดนักศึกษาอยู่เลยนิ แต่ถ้าได้เสื้อสูทสักตัวก็คงได้แล้วแหละ

พอกินข้าวเสร็จผมก็พาเธอเดินออกมาที่ร้านแบรนด์เสื้อผ้าร้านประจำ

"คุณการันมาน่าจะบอกก่อนนะคะ ทางเราจะได้เตรียมต้อนรับ" เสียงพนักงานพูดขึ้นเมื่อผมเดินเข้ามา

"ไม่เป็นไรครับ"

"วันนี้ต้องการอะไรคะ บอกดิฉันมาได้เลยค่ะ"

"หาสูทที่เหมาะกับผู้หญิงของผมด้วยครับ"

"เชิญคุณผู้หญิงทางนี้นะคะ" แพมหันมามองผมด้วยหน้างง แต่ก็โดนพนักงานลากไปแล้ว

และเธอก็ออกมาด้วยเสื้อที่สวมใส่แล้วดูดีขึ้นมาเยอะเลย

"ตัวนี้เหมาะกันเธอดีนะ" ผมเดินไปหาแล้วจับผมเธอไปด้านหลัง แล้วมองเธออย่างเต็มตัว

"...." แต่คนตรงหน้าผมได้แต่ยืนตัวเเข็งทื่อไปหมด

"แพม" ผมจับเธอแล้วเขย่าเบาๆ

"ค่ะ "

"เป็นอะไร จะทำไปพบลูกค้าอยู่แล้วนะมีสติหน่อย"

"ฉันจะไม่มีสติก็ตอนคุณเข้าจับตัวนี้แหละ" แพมหันหน้าหนีผมแล้วบ่นเบาๆ

แต่ผมได้ยินไง ผมจับตัวแล้วเป็นไรวะ

"ไปจ่ายเงิน" ผมยื่นบัตรให้เธอ

"ไม่ต้องค่ะเดียวฉันจ่ายเอง" หึ เด็กนี้สะด้วย

"ฉันจะจ่ายให้ มีเงินเดือนแล้วหรอถึงมาโชว์รวยอะ"

"เข้าใจผิดปะเนี่ยบอสนี่มันของๆฉันคนที่โชว์รวยคือคุณ คุณกำลังจะจ่ายเงินให้ฉัน"

"......" ไม่ได้โชว์รวยเว้ย แค่อยากจ่ายให้

ผมหยิบเสื้อที่เธอกำลังถอดแล้วเอาไปจ่ายเงินเองเลย บอกจะจ่ายก็คือจ่าย มากับหญิงแล้วให้หญิงจ่ายเสียหน้าแย่