115
[PIPLOY]
ใจเต้น
ฉันพยายามมองข้ามเขา รับแขก ทำหน้าที่ของตัวเอง แต่ไอ้ตาเจ้ากรรมก็ชอบเหลือบไปเห็นเขาตลอด จูบนั้นนอกจากจะดีจนอ่อนปวกเปียก มันยังทำให้ฉันรู้สึกคุ้นเคยเหมือนมันไม่ใช่จูบแรกของเรา
แต่เราจะไปจูบกันที่ไหน
ที่ผ่านมาไม่ฆ่ากันตายก็บุญแล้ว
•••
เข็มนาฬิกาเดินหน้าไปเรื่อยๆ ขณะที่ชีวิตคนเราสั้นลง ฉันวางดอกไม้จันทน์ให้คุณย่าเสร็จทางเจ้าหน้าที่ก็เข็นท่านเข้าเมรุ เจ็ดวันมานี้ฉันร้องจนเหนื่อยแล้วค่ะ... ตอนนี้ได้แค่ยืนเงียบๆส่งท่านไปดี จนประตูปิดควันขาวลอยออกมาจากป่องเมรุด้านบน
ฉันก็ได้รู้ว่าคุณย่าท่านไปอยู่สวรรค์แล้วจริงๆ เงยหน้าขึ้นยิ้มให้ท่านครั้งสุดท้าย
จนคุณน้าเดินมาจับมือ
"ถ้าเหนื่อยๆ แวะไปเที่ยวที่สวนได้นะหนูพิพลอย" ฉันหันไปยิ้มตอบ ขณะที่ตาแดงก่ำและน้ำตาคลอเต็มสองตา
"ค่ะคุณน้า เสียดายจังที่คุณย่าไม่อยู่เห็นไร่ทานตะวันของท่าน"
"เห็นอยู่แล้วจ้ะ เราก็สานต่อให้สำเร็จนะ น
